2011-10-14
Nadat we bij de vorige cd van Kasabian eerst driemaal struikelden over de albumtitel, is album nummer vier vernoemd naar een dinosauriër; Velociraptor!. De band van stadionformaat in thuisland Engeland wil ook Europa eens overtuigen van hun kwaliteiten (waar ze zelf niet bepaald aan twijfelen). De naar eigen zeggen ”Beste Britse rockband van het moment” wil de gitaarmuziek weer populairder maken. In dat kader schreven ze ”Hun beste plaat tot nu toe, en dat was geen zware bevalling”, aldus de band.Een gong opent de cd en geeft daarmee geen vals alarm. De nummers zijn wederom groot opgezet en lopen op z'n Radiohead's in elkaar over. Sommige songs, zoals 'Acid Turkish Bath (Shelter From The Storm)' en het met analoge electro ondersteunde 'I Hear Voices', hebben wat meer de tijd nodig om hun charmes te onthullen We hebben hier wel gelijk één van de sterke punten van Kasabian te pakken; je in een sfeer brengen waar je -wanneer de cd is afgelopen- heimwee naar krijgt.
Wat betreft de teksten hebben de surreële, fantasievolle teksten van muzikaal leider en lead-gitarist Serge Pizzorno hier en daar wat plaats gemaakt voor wat sentimentele elementen. Opener 'Let's Roll Like We Used To' gaat over de tienerjaren van de heren en 'Goodbye Kiss' beschrijft een relatie die op de klippen loopt. In het zeer fijne, met een magisch Beatlesque randje omgeven 'La Fee Verte' lijkt de band nog niet helemaal genezen van de voormalige drugsverslaving: “I see Lucy in the sky, telling me i'm high”.
Aan de festivals is ook gedacht, want 'Switchblade Smile' en titelsong 'Velociraptor' zijn met een uitstekend meezinggehalte de ruigere afwisselingen op de cd. Voordat er afgesloten wordt met het prachtig melancholieke 'Neon Noon', zijn er met bijvoorbeeld ‘Man Of Simple Pleasures’ wat zeldzame zwakke plekken. Het ene oor in en het andere weer uit. Er is in zijn geheel wat meer binnen de lijntjes gekleurd dan bij experimentele voorganger West Ryder Pauper Lunatic Asylum. Dat avontuurlijke lijkt Velociraptor! een beetje te missen.
Al met al is Velociraptor! een vermakelijk, vertrouwd Kasabian album. Nadeel van het begrip vertrouwd is het feit dat er weinig nieuws te horen is. Geen verrassingen, lang leve de retro rock. Zelfs de synths en electro zijn gemakkelijk terug te voeren tot The Prodigy of Chemical Brothers. Een ouderwets geluid, goed opgeschoond met de productiemiddelen van nu, is zeker geen verspilde moeite. Maar of de Velociraptor met zijn kleine vleugels een succesvolle oversteek naar het vaste land van Europa gaat maken is de vraag. Wel zal hij zeker de pubs in Engeland in één keer op vreten, zonder te kauwen. Voor britpop fans die hun teleurstelling in Beady Eye vonden... Velociraptor!
Devon Sproule - I Love You, Go EasyEind jaren 60 ontstond er in het westen een jeugdcultuur die zich verzette...
Gavin DeGraw - Sweeter De 34-jarige Gavin DeGraw dobbert zijn hele carrière al van de ene naar de...