.jpg)
2011-10-15
Joakim heeft zich voor dit vierde album een mooie ambitie gesteld, en daarom duurde het ook wel even voordat Nothing Gold in de schappen lag. ,,Jarenlang ben ik bezig geweest met het bouwen van mijn droomstudio. Een studio waarin ik een geluid kan bereiken waar ik naar op zoek ben. (...) Ik ben gek op bepaalde gereedschappen. De computer is wel leuk, maar het inspireert niet echt.’’Een uniek geluid heeft deze vierde schijf van Joakim dan ook zeker en het feit dat hij zijn Franse kop boven het maaiveld durft uit te steken verdient niet anders dan lof. Anderzijds, het lijkt erop alsof Joakim zich bij tijd en wijlen heeft verloren in de mogelijkheden die zijn nieuwe studio bood. In een aanzienlijk aantal van de nummers is de baslijn bijzonder Motown, maar dat combineert lang niet altijd goed met de manische synths die eroverheen lopen.
Neem het nummer ‘Labyrinth’. Een goed nummer aan het begin. De synths zijn bewust continu gebend, om zo een klein tikje valsheid aan de tonen te geven. Het combineert goed met de monotone zang van de Fransoos. Maar als dan de wat lauwige beat eronderdoor komt en de baslijn zijn werk op de voorgrond gaat doen, klinkt de combinatie simpelweg niet naar behoren. De lijmpoging van de zang in het refreintje lijmt het geheel dan weer enigszins, maar het is niet genoeg.
Gelukkig zijn er ook een aantal nummer die wel tot hun recht komen. ‘Forever Young’ is zo’n nummer waar je duidelijk hoort dat er niet alleen gebruik is gemaakt van een computer. Een verademing. En ditmaal zitten de combinaties wel goed en hebben we te maken met een vrij zomerse ambiant electro track, die het prima zou doen op menig zwoel feestje en bij de gemiddelde cocktailbar.
Vreemd genoeg lijkt Joakim nog te moeten wennen aan het gebruik van zoveel instrumenten, al heeft hij bewezen het met een band live wel te kunnen. En het is niet alleen het inspelen, waarbij het soms scheef is gaan lopen in de nummers. Ook bij het afmixen is er nog geen raffinement: piano’s staan te hard, beats raken ondergesneeuwd. Kortom: Joakim laat met Nothing Gold zien dat er wel degelijk delfstoffen in de erts van zijn studio zitten. Hij heeft iets op poten gezet met potentie en met een unieke sound. Die moet alleen nog even goed gepolijst worden.
Ben Westbeech - There's More to Life than This Ben Westbeech is een cellist, producer en zanger uit Bristol. In 2007...
Devon Sproule - I Love You, Go Easy Eind jaren 60 ontstond er in het westen een jeugdcultuur die zich verzette...