.jpg)
2011-10-26
Leslie Feist heeft succesvolle albums op haar naam staan. Let It Die uit 2004 deed het al goed, maar The Reminder won in 2007 een heel scala aan prijzen. Ondertussen was Leslie vrijwel onafgebroken aan het toeren. Ze kreeg behoefte aan een periode van reflectie en nam tijd voor zichzelf. Dat wil zeker niet zeggen dat ze afwezig was. James Blake brak door met een cover van ‘Limit To Your Love’ en Boys Noize sleurde ‘My Moon My Man’ de dansvloer op. Haar nieuwe cd Metals laat een iets andere Feist horen. Er is meer ruimte voor kleine foutjes en de melodieën zijn wat minder voor de hand liggend geworden. Metals werd geproduceerd met haar trouwe partners Chilly Gonzales en Mocky. Voor de opnames werd een studio gebouwd op de rand van een klif aan de Californische kust. De openheid en weidsheid van de natuur is bijna letterlijk terug te horen, evenals de meer reflectieve aard die haar rustperiode opleverde. “I feel a little bit more like a narrator now. Rather than saying, here’s my truth, I’m able to say, here’s something I’ve just observed to be true. Which depending on the day can also be absolutely not true. There’s less certainty with time, as much as you’d assume the opposite to be the case.”
‘The Bad In Each Other’ opent het album met een catchy melodie en volle orkestratie. De coupletten zijn dreigend en de refreinen geruststellend. Ook ‘Graveyard’ heeft een goede en typische Feist hook. Het klinkt melancholisch, maar niet overdreven. Er is ruimte en spanning genoeg om geboeid te blijven. Dat geldt voor alle liedjes op Metals, die stuk voor stuk een eerlijk soort schoonheid bezitten. Naarmate het album vordert worden de stukken intiemer en eenvoudiger in uitvoering. Alleen in ‘A Commotion’ en ‘Undiscovered First’ wordt het wat steviger, maar verder ligt het tempo laag en is de dynamiek ingetogen. Een opvallend stuk is ‘Anti-Pioneer’. Leslie Feist werkte tien jaar lang aan dit lied, maar kreeg het niet eerder naar tevredenheid opgenomen. Nu is dat absoluut gelukt. Het neigt naar pure blues en lijkt het verhaal te vertellen van haar reizende leven als muzikant. Met regelmaat zijn referenties aan rust, relativering en het grote geheel te herkennen, zoals in ‘Cicadas and Gulls’. "The land and the sea are distant from me. I'm in the sky.". ‘Get It Wrong, Get It Right’ past dat relativeringsvermogen toe op de thema’s die de revue gepasseerd hebben. Na alle vragen rondom de grote kwesties in het leven is er een kans dat alles gewoon goed komt.
Feist laat op Metals zien dat ze een kunstenaar is, terwijl ze ook door had kunnen gaan als popartiest. Dat dwingt respect af en levert een prachtige reeks sfeervolle songs op. Het is misschien niet wat velen op basis van het vrolijke ‘1234’ verwacht hadden, maar het gaat veel dieper en brengt haar muziek en teksten terug naar de essentie. Dit gaat je warm houden deze winter.
.jpg)
DJ Shadow - The Less You Know, the BetterDe inmiddels 39 jarige DJ Shadow bracht zijn meesterwerk Endtroducing uit...
Mayer Hawthorne - How Do You Do Mayer Hawthorne is anno 2011 dé blanke man van de soulmuziek. De bebrilde...