Het grote moment is dan ook aangebroken om de eerste langspeler Glass Swords op de wereld los te laten, en die klinkt iets meer commercieel gericht dan wat we van hem gewoon zijn. Na de intro ‘Glass Swords’ worden we in een tijdsmachine richting de jaren ’80 gestuurd, waar ‘Flash Back’ een soort elektronische Phil Collins sound op ons afstuurt. De jongen heeft duidelijk een voorliefde voor old school samples. Het eerste nummer dat echter een mooie afspiegeling vormt voor het gros van de liedjes is ‘Surph’, dat de crunk sound weet te combineren met trance synths en rave ritmes. Dit soort gedurfde combinaties zorgt voor een gepolijste sound, maar wel voor één van een uiterst originele soort. Normaliter zou dit uitmonden in een ongelofelijk saai album waar alle nummers kopieën zijn van elkaar, maar Rustie weet het van een ongekende frisheid te verzekeren.
De commerciële hoererij zit er met andere woorden in vervat, maar de jongen begrijpt dat een eigen sound creëren iets is dat onontbeerlijk is wanneer je aan het producen slaat. Dit scheidt het kaf van het koren en daar slaagt hij weldegelijk in. Hij weet aanstekelijke melodieën aan lekkere baslijnen te rijgen (‘Death Mountain’ en eerste single ‘Ultra Thizz’), maar durft zoals elke producer met een zekere dosis lef de bal wel eens mis te slaan (het enerverende ‘City Star’). De hypernerveuze kant van zijn muziek lijkt grotendeels verdwenen, maar de man is in de breedte gaan werken, wat vooral zorgt voor een interessant album.
Trombone Shorty - For TrueNog geen jaar na zijn vorige album levert Trombone Shorty alweer een nieuw...
Steve Hackett - Beyond The Shrouded Horizon Bij de wat oudere muziekliefhebber heeft de naam Steve Hackett geen enkele...