2011-12-03
De vergelijking van The Spirit That Guides Us met bands als Face Tomorrow mag wat ondergetekende betreft ophouden. Waar laatstgenoemde groep een zanger heeft die een stevige mix van schreeuw en zang weet neer te zetten, daar bakt Bas van Nienes er maar weinig van. Album vijf, Innocent Blood, met als thema het onnodig bloedvergieten in de wereld, is vooral door de vocalen tenenkrommend slecht. Laten we starten met wat wél goed is. De zuivere stukjes zang die in vrijwel ieder nummer voorbij komen zijn misschien niet origineel, maar wel mooi. Helaas zijn ze niets waard, omdat de screams waarmee ze worden afgewisseld door merg en been gaan. Het gekrijs is niet om aan te horen en lijkt louter te worden gebruikt omdat het een must is in het genre.
Tel daarbij de irritant krassende gitaren en het doffe drumwerk op en je hebt tracks die bovenal pijnlijk zijn voor het gehoor. Innocent Blood klinkt bijna lo-fi, iets wat helemaal niet de bedoeling geweest kan zijn. Daarvoor zijn de songs te groot geschreven. Tekstueel is het tevens allemaal volgens het boekje. Titels als ‘Diamonds & Demons’ zeggen voldoende en zijn een schoolvoorbeeld van een geval van ‘je moet ervan houden.’
Maar wie houdt hiervan? De band zelf en niemand anders? Uiteraard worden succesloze Nederlandse muzikanten beperkt door geldtekort, maar pas daar de muziek dan op aan. The Spirit That Guides Us klinkt op Innocent Blood als My Bloody Valentine met spotgoedkope bandleden en een opnamestudio in een piepklein schuurtje. En dat nekt de muziek.
Dirty Projectors - Mount Wittenberg Orca (feat. Björk)Na rare collaboraties als MetalLouca, CANT en SuperHeavy, is er eindelijk ook...
The Chevin - The Champion Voorheen Young Vegas geheten, nu vernoemd naar de heuvel onder hun...