2011-11-01
Kan Hooverphonic zonder zangeres Geike Arnaert? Nee, dat kunnen ze toch niet echt. Nadat Arnaert eind 2008 Hooverphonic verliet, nam de band Noémie Wolfs aan als nieuwe zangeres. Met haar namen ze hun laatste wapenfeit The Night Before op, maar het album was saai, weinig experimenteel, makkelijk te doorgronden en het ontbrak vooral aan spanning. Spanning die Arnaert juist wel altijd in de muziek van Hooverphonic wist te leggen, waardoor de groep een flinke status en een grote fanschare opbouwde. Waardoor Hooverphonic een unieke underground popgroep werd. Of Geike Arnaert zonder Hooverphonic kan, komen we nu te weten. Ze debuteert solo met For The Beauty Of Confusion.Geike Arnaert kán zonder Hooverphonic, want The Beauty Of Confusion overtreft een album als The Night Before in alle opzichten. Natuurlijk was de combinatie Geike Arnaert/Alex Callier bij Hooverphonic een fantastische, maar Geike blijkt het ook zonder hem te kunnen. Arnaert heeft met Frank Duchêne (oprichter van Hooverphonic) en Yannick Fonderie (ex-Antwerp Gipsy Orkestra, Clouseau, Daan en nog 130 andere artiesten) twee ervaren producers in de arm genomen. Karel de Backer (Novastar, Gabriel Rios, Flip Kowlier) is de drummer, Leendert Haaksma (Anouk, Loïs Lane) en Stefan Wellens spelen gitaar en Mark Plat horen we op de bas.
Het album start wel heel bijzonder overtuigend met ‘In Gold’, een nummer waar Portishead (Third-style) trots op zou zijn. Donker, trippy, spannend en weergaloos sterk, ongetwijfeld één van de beste songs van 2011. Ook eerste single ‘Rope Dancer’ is sterk, maar wel een stuk minder bijzonder. ‘In Gold’ wordt –uiteraard, zou je bijna zeggen- sowieso niet meer overtroffen, maar The Beauty Of Confusion blijft wel een erg hoog niveau behouden. Echt mindere momenten zijn niet te ontwaren en met nog fraaie nummers als ‘Strange Disorder’, de ballad ‘107 Windows’, het Hooverphonic-achtige ‘Blonded’, titelnummer ‘For The Beauty Of Confusion’, het donkere, maar relaxte ‘You Don’t Have To’ en het rockende, wel heel lekkere ‘This Page’, levert Geike een veelzijdig album af. De zuivere, warme, bijzondere stem van Geike weet op het album diverse malen te ontroeren.
Het vergelijk is nu eenmaal niet te voorkomen. Hooverphonic zonder Geike scheelt een flinke slok op een borrel, is gebleken. Geike solo weet echter flink te overtuigen, met een bijzonder sterk album. ‘In Gold’ is buitenproportioneel, maar de overige elf nummers zijn zeker geen vullertjes. The Beauty Of Confusion is het beluisteren meer dan waard. Voor fans van Portishead, het oude Goldfrapp en het oude Hooverphonic.
Airbag (NL) - All Rights RemovedHet tweede album van de Noorse progressieve rockband Airbag is uit. All...
Brutal Truth - End Time Brutale waarheden komen vaak hard aan, maar in het geval van de Amerikaanse...