2011-11-06
De 55-jarige TV Smith hoopt al sinds 1976 op een succesvolle carrière in de muziek, maar het wil maar niet lukken. Hij was onderdeel van onder andere The Adverts, Cheap en Amen, allen punkbands die niet meer bestaan en/of ver onder de grond zijn weggestopt. En als soloartiest heeft hij misschien het respect en de hulp van onder andere Die Toten Hosen gekregen, maar geld en glorie bleven uit. Tim Smith gaat echter gewoon door, omdat hij stiekem wel geniet van de eeuwige underdog status, en brengt met Coming Into Land zijn elfde soloplaat uit.Anders dan voorheen is de algehele feel van het album. Deze is te vergelijken met het gevoel dat Richard Buckner ondergetekende ook gaf met zijn laatste plaat Our Blood. Het is urgentie; een zekere, opmerkelijke drive. Het gevoel dat het met deze plaat een keer moet lukken. Dat TV Smith er een groter publiek mee moet bereiken, omdat hij aan zijn einde zit. En dit gevoel geeft Coming Into Land de bijzonderheid mee die zijn eerste tien soloalbums niet echt hadden.
Een van de beste nummers van deze plaat is ‘waarschijnlijk’ ‘Probably’, een song over de huidige staat van de wereld waarin volgens Smith alles ‘waarschijnlijk’ is. Maar ondanks de serieuzere onderwerpen die meer dan eens worden aangesneden, blijkt Tim ook een grapjas te zijn. De Henk en Ingrid’s van Nederland moeten eens luisteren naar ‘Complaints Department’; een lied over klagen (lees: zeiken) met geweldig grappige citaten als: “My Rick Ross-tattoo turned blue and I didn’t know what to do, so I called up you and I complained.” Naast de eerder omschreven drive van Smith op dit album, is Coming Into Land ook een lekker gevarieerde plaat. Eentje van een muzikant die geleefd heeft.
Dit alles maakt Coming Into Land het beste album van TV Smith tot nu toe. Of hij er eindelijk mee gaat doorbreken? Zeer zeker niet. Maar dat maakt helemaal niets uit en dat weet hij zelf ook dondergoed. Smith zit voor altijd ondergronds en is daar goed op dreef.
The Mattless Boys - The Mattless BoysWat doe je als je met de hele band genaamd The Boys, minus de frontman die...
Fastway - Eat Dog Eat Wie herinnert zich Fastway nog? De band is het geesteskind van...