2011-11-14
Wanneer ja naar het artwork kijkt van Building, de debuutplaat van hardcore band Striking Justice bekruipt je een mistroostig gevoel. Op de cover het naargeestige uiterlijk van station Hengelo en binnenin een paar “vrolijke” plaatjes van Twentse bedrijven. Je moet zo wel gelijk gaan denken dat leven in Twente geen pretje moet zijn, althans zo doet Striking Justice ons geloven, zeker ook als je teksten leest op het in eigen beheer uitgebrachte debuut. Als je vervolgens naar de frisse koppen van de jongens kijkt weet je dat het allemaal wel meevalt, maar dat enige misantropie nou eenmaal bij dit soort muziek past.De band uit Hengelo bestaat pas drie jaar en wil haar old school hardcore het liefst zo snel mogelijk aan een groter publiek laten horen. Aan inzet ligt het in ieder geval niet, want de lijst met optredens is indrukwekkend. Er is al in Polen, Duitsland en zelfs de Verenigde Staten opgetreden. Welk beginnend bandje kan dat al vertellen? De hardcore van de heren klinkt dan ook internationaal en neigt naar het New Yorkse geluid. Hardcore en metal gaan daarbij hand in hand en in het kleine half uurtje komen twaalf energieke songs langs die lekker agressief overkomen.
De songs klokken allemaal tussen de één en drie minuten, behalve de zes minuten durende afsluitende titelsong die overigens halverwege een lange stilte bevat. De symbiose van metal en hardcore komt het mooiste naar voren in nummers als ‘Never Change’ dat eindigt met een stevige metalriff, maar als pure hardcore begint. Het fraaie ‘Dawnbreak’ heeft een stuwend baslijntje en een memorable riff. ‘Beak Even/Last Breath’ is snel en agressief,waarbij Rens Leerkes zijn frustraties uitschreeuwt. Regelmatig wordt hij bijgestaan door yells van zijn maatjes, zoals in ‘Loose Lips Sink Ships’ en ‘Lost Rhythms’.
Striking Justice probeert boos over te komen, alleen komt dat van een band die in het mooie Twente woont niet heel geloofwaardig over. Neemt natuurlijk niet weg dat Building een prima hardcore plaat is die voor liefhebbers een “must Have” is. Dat daarbij de plaat prima geproduceerd is en de muzikanten als een goed geoliede machine samenwerken maakt het luisterplezier alleen maar groter. Het zal ongetwijfeld met de “niet lullen ,maar poetsen” mentaliteit van de Twentenaren te maken hebben, maar half werk leveren doen ze in ieder geval niet. Hier gaan we meer van horen!
Sick Of It All - NonStop Re-recordingsTegenwoordig zijn er nog maar weinig bands die werkelijk de bestaansgrens van...
Noel Gallagher’s High Flying Birds - Noel Gallagher's High Flying Birds Na de snelle formatie van Oasis' overblijfsel Beady Eye, is het nu de...