2011-11-05
Folkmetal bands zijn er in alle soorten en maten en het genre is inmiddels behoorlijk uitgekauwd. Hoe moet je in hemelsnaam nog origineel voor de dag komen als alle Jan, Pier Tjoris en Corneel-melodietjes-met-metaldreun al eens gedaan zijn? Het weerhoudt het, bij ons vrij onbekende, Metsatöll er niet van om haar zesde album Ulg over ons uit te storten. De band komt uit Estland en is in 1999 opgericht. De naam betekent zoiets als weerwolf, of hoe dat mythische beest in Estland ook genoemd wordt.Afgaande op wat je op Ulg te horen krijgt, moet de band dus al zes albums vol met metalen volksliederen hebben gemaakt waar zo nu en dan fluiten, doedelzak, harmonica’s en zelfs een mondharp doorheen tetteren. De metalbasis is eenvoudig doch doeltreffend en dient als ondergrond voor de teksten van de bronstig zingende Markus. Alleen, waar heeft de man het over? Voor het antwoord daarop moet je een Ests woordenboek op de kop tikken, want de man zingt in zijn eigen taal, iets wat vaker voorkomt in dit genre. Voor het gemak zijn de titels op de hoes vertaald naar het Engels en als je dan titels leest als ‘Warheart’ ,’Sacrificial Shore’, ‘Serpent’ en ‘The Howl’ kun je je wel een voorstelling maken wat de bezongen onderwerpen zijn.
Toegegeven, sommige nummers klinken best lekker en je kunt je voorstellen dat ook deze band op de festivals de meute lekker aan het hossen krijgt. ‘Kivine Maa’ (Land Full Of Stones) wordt gedomineerd door het geluid van de mondharp en dat maakt het in ieder geval tot het meest opvallende. Ook ‘Rabakannel’ (Bog-Harp) is een heel aardig nummer, dat wat minder vrolijk huppelt en lekker log en traag doordendert. Dit is met voorsprong het beste nummer op het album. De instrumentaaltjes ‘Agu’ (Daybreak) en ‘Isata’(Fatherless) vullen de boel lekker op en voor het overige lijkt alles behoorlijk op elkaar en springt het titelnummer er nog aardig uit. De akoestische afsluiter ‘Eha’ (Dusk) is vooral een hele lap tekst en is voor ons Nederlanders weinig interessant omdat we het niet kunnen verstaan en het nummer verder weinig voorstelt.
Alle goede bedoelingen ten spijt zal deze band geen potten breken, maar hooguit een leuk voorprogramma zijn voor de grotere namen in het genre. Misschien dat je er anders over denkt wanneer je achter een gebraden everzwijn zit die rijkelijk met bier weggespoeld mag worden. Wanneer je dit nuchter beluistert, blijft er weinig hangen.
Pulser - The Space Between the Stars Pulser is een alias van Andy Perring. Hij draait al geruime tijd mee in de...
The Dukes - Victory shirt van The Dukes staat een lekkere dikke vette Cock . Een haan,...