Los van de verpakking blijkt ook de muziek zeer bijzonder te zijn. Met acht liedjes in zo´n 28 minuten leidt Flugroove je door een dromerig landschap waarin het aangenaam vertoeven is. Het album opent met I Want My Face Back. Een heerlijk loom triphop/achtig nummer, dat bijzonder sfeervol is gearrangeerd. Boards of Canada is een van de namen die mij te binnen schieten bij deze opener. Dat Flugroove zich niet bij deze stijl wil neerleggen bewijzen de daaropvolgende composities. Het uptempo Antidote lijkt een koortsachtige droom die wat mij betreft veel langer had mogen duren. En het daaropvolgende pulserende Blackface combineert elektronische invloeden van een act als Underworld met een prachtige, folkachtige vioolpartij. Een combinatie die geweldig uitpakt. Sowieso heeft de viool een belangrijk aandeel op dit album.
Gaandeweg het album experimenteert Flugroove iets meer met geluidsfragmenten. Zo is Geschreven&getekend voorzien van flarden tekst die een verhaal lijken te willen vertellen. Het afsluitende My In Between Machine bevat een verhalende stem, die je als slotzin influistert: "Without love, man is but machine". Hierna slaat de verteller een deur dicht, en schrik je wakker. De realiteit van alledag overvalt je, en zet je helaas weer met beide benen op de grond.
Playstation 2 - Need For Speed: Most WantedIk wacht inmiddels drie maanden op een accept giro van onze oosterburen die...
The Gecko Brothers - Demolition Of The Rehabilitation Net wanneer je de hoop hebt verloren dat de Nederlandse muziekscene echt maar...