Van de galmende, diep in reverb ondergedompelte opener ‘Only If For A Night’ tot de geweldige eerste single ‘Shake It Out’; Ceremonials is overladen met lawinepijlen van songs. Het is groots muzikaal vuurwerk; gelaagde vocals, stadiumsized refreinen en – wanneer de rest juist ingetogen is - tientallen violen waarmee de ‘magie’ min of meer door je strot heen wordt geschoven. Dat klinkt geweldadig en negatief, maar het werkt. Ceremonials is zo groots opgezet dat niemand er omheen kan.
Het epische niveau van Ceremonials lijkt onaantrekkelijk voor charthatende muziekliefhebbers, maar in de praktijk blijkt dat schijn te zijn. Het album staat als een huis, maar is nergens dichtgetimmerd. Het is gemakkelijk om te jubelen over de meeslepende refreinen, maar dan ga je voorbij aan de briljantjes onder het oppervlak, zoals bijvoorbeeld de harpnoten in ‘No Light, No Light’ en ‘Spectrum’. De songs van Ceremonials tellen meerdere verdiepingen; het zijn zowel top 40-inkoppertjes als diepgaande short stories.
Dat is de kracht van dit album. Florence + The Machine slaat als geen ander een brug tussen niet alleen verschillende genres, maar ook tussen verschillende stemmingen en een verschillend publiek. Ceremonials lijkt in eerste instantie een te episch meesterwerk, maar huisvest zoveel moois, zowel groots als klein, dat het een ontdekkingsreis voor iedereen is. En hoewel het ondergetekende stug lijkt dat Florence deze liedjes live even overtuigend gaat brengen als op plaat, bestaat er geen twijfel over dat Ceremonials hoog gaat eindigen in de meeste eindejaarslijstjes. Het is namelijk één van de beste albums van 2011.
Awkward I - Everything on WheelsZo in de nadagen van 2009 verraste een Groningse jongen ons met een prima...
Justice (F) - Audio, Video, Disco Na het zeer succesvolle debuutalbum † hebben we ruim vier jaar moeten...