The Whole Love opent namelijk met een enorme schijnbeweging. De meer dan zeventien minuten durende openingstrack ‘Art Of Almost’ bouwt op naar een knetterende, de-speakers-moeten-kapot-en-wel-nu-gitaarsolo van Nels Cline. Na de laatste noot valt het album even stil - alsof de vloer onder Wilco wegbreekt - en de band landt in een studio waar hij helemaal in zijn element is. Waar negen geweldige popliedjes met allerlei tierelantijntjes zijn opgenomen. The Whole Love telt nog één lange track - het emotionele ‘One Sunday Morning’ - maar deze vormt in combinatie met ‘Art Of Almost’ het hek om de geweldige kern heen.
Die kern telt vele heerlijke hoogtepunten, zoals ‘Sunloathe’ en ‘Open Mind’, traag en prachtig, vol met kleine klanknuances die meer beginnen op te vallen des te vaker je de nummers beluisterd. Maar ook directere, vrolijkere liedjes over de ontwikkeling en ontdekking van liefde zijn wonderschoon. Meest opvallend in die categorie zijn ‘Dawned On Me’ en de titeltrack. En ook in deze songs is er heel veel onder het oppervlak te ontdekken, van gefloten melodietjes tot een weggestopt orgeltje. En natuurlijk is er altijd die geweldige stem van Tweedy, die de hoogte opzoekt en nooit lang op dezelfde plaats blijft hangen.
Het enige wat The Whole Love mist is tekstuele impact. Het album staat bol van fijne popliedjes, maar wordt nergens echt serieus en met een track als ‘Born Alone’ zelfs een beetje cliché. Op ieder ander front is deze plaat echter Wilco in topvorm, vrolijker dan ooit tevoren. Een ontdekkingsreis die je niet links mag laten liggen.
Various - Whaur The Pig Gaed On The Spree: Scottish Recordings... Alan Lomax was een etnomusicoloog die vanaf de jaren ’30 van de vorige eeuw...
Patrick Stump - Soul Punk Dat Patrick Stump , voorman van poppunkband Fall Out Boy (FOB), van r&b-...