De invloeden van Neil Young en Bob Dylan hoor je waarschijnlijk automatisch bij dit soort muziek, maar toch biedt het album met zijn 70 minuten en maar liefst 20 tracks iets te veel van het goede. Ward probeert zijn tracks hier en daar wel op te luisteren met een trompet of een piano, maar voor de rest zit er weinig variatie en dynamiek in het album. Als EP kan je de rit waarschijnlijk vlekkeloos uitzitten, omdat de man wel weet hoe hij een prachtige akoestische song moet schrijven (opener ‘On My Way Back Home’ is bijvoorbeeld een pareltje en doet denken aan de door Eddie Vedder geschreven soundtrack bij de film ‘Into The Wild, over de suïcidale natuurtrip van Chris McCandless), maar door de drie bij elkaar te gooien krijgen we een album dat na acht a negen nummers in herhaling begint te vallen en jammer genoeg ook begint te vervelen.
Tekstueel gaat het meestal over liefdesbreuken of road trips, waardoor er nogal vaak uit hetzelfde vaatje getapt wordt. De zes ‘hardere’ versies, onder de noemer ‘The Electric Six’, voegen bovendien weinig toe. De sterkte van de songs ligt net in de subtiliteit, waardoor de rockversies ofwel niet genoeg verschillen van het origineel (en verwateren tot radiobehagende popliedjes), ofwel de mindere van de twee vormen.
Fans van het genre mogen deze plaat zeker eens een kans geven, want er staan echt wel een paar prachtige nummers op, maar als inleiding op het genre houd je het misschien best bij de vernoemde meesters.
Real Estate - Days Real Estate ’s Days . Oftewel: hoe een sprankelende gitaarplaat je de...
Peaking Lights - 936 Aaron Coyes en Indra Dunis zijn een stel en vormen het duo Peaking Lights ....