Against Me! - White Crosses Recensie op Podiuminfo

2011-11-27 Een cd als een stapje terug in de tijd, maar tegelijk een album met bijzonder veel future view. Het kan. Het album White Crosses kwam in 2010 al uit in de VS en je kan gerust zeggen dat er sindsdien veel veranderd is in het wereldje van de Amerikaanse punkrockband Against Me!. Zo werd een tour geannuleerd, vanwege strubbelingen met label Sire, dat een jaar terug werd verlaten. Ook vertrok drummer George Rebello, die op dit album dus nog wel te horen is. Hij werd vervangen door Jay Weinberg.

Tegelijk werd er ook een eigen studio gebouwd in thuisstaat Florida en werd er een eigen label opgericht: Total Treble Music. Vandaar ook dat het in Amerika als één cd uitgebrachte White Crosses in Europa een reissue krijgt. Om het nieuwe label in te wijden, is hier het album te verkrijgen als White Crosses/Black Crosses met op de tweede cd vooral akoestische nummers en demo’s. Ook wordt er een boekje met lyrics en NSFW-artwork meegeleverd.

Op het vorige album New Wave (2007) was Against Me! nog duidelijk een band met root-punkinvloeden en vooral bijzonder rauw. Er werd wel gezocht naar een voller geluid, maar gevonden werd het maar zelden. Op hun vijfde studioplaat blijkt de band plotsklaps het juiste geluid te hebben gevonden: een geluid dat zich begeeft tussen root-punk, punkrock en uitermate gepolijste 80’s rock, overgoten met een AC/DC-crumble en The Who-saus.
Het blijkt een geluid om van te smullen. Het White Crosses-deel van de plaat staat bomvol met betekenisvolle, breed uitgezette rocknummers met een hele stevige rauwe rand. Uithangborden zijn ‘I Was A Teenage Anarchist’ en ‘Suffocation’ , waar zonder al te veel opsmuk direct een uitzinnig, doch rebels gevoel wordt gewekt. Het zijn leren jasjes, alleen dan wel anno 2011. De band blijkt in een paar jaar tijd te zijn gegroeid: vollere riffs, veel betere (samen)zang, stuwende drums en vooral een uitgebouwde catchy-heid, zonder dat je daar ook maar enig moment een plakkerig gevoel van krijgt in je mond.

Het Black Crosses-deel is er, zowel qua extra fysiek materiaal, als qua muziek, vooral voor de echte fan. De demo’s zijn verrassend goed, maar geven vooral weer waar Against Me! nog aan heeft gesleuteld. De akoestische nummers zijn eveneens van prima kwaliteit en geven vooral het tekstueel persoonlijke karakter van de stevige punknummers weer.

Niet voor niets werd Against Me! door Rolling Stone verkozen tot beste punkbank en niet voor niets mochten ze met de Foo Fighters mee op tour. Deze band levert met White Crosses/Black Crosses een waanzinnig goede dubbelaar af. En gelukkig heeft zanger Tom Gabel aangekondigd elk jaar een album te willen maken in de nieuwe studio. Laten wij maar hopen dat die albums net zo goed of zelfs nog beter zijn.

Recensent:Koen Nederhof Artiest:Against Me! Label:Xtra Mile Recordings