.jpg)
2011-12-26
Vildhjarta komt uit Zweden, dat verklaart alvast de moeilijke naam. Het zal je misschien niet verbazen dat ze net als landgenoten als Opeth en Meshuggah progressive metal maken. De band bracht sinds 2005 slechts één EP getiteld Omnislash uit. Met hun eerste echte album Måsstaden zijn ze dus niet overhaast tewerk gegaan; het is een conceptalbum over een verscholen stad.Måsstaden begint met 'Shadow', een sterke track die kalm van start gaat, totdat het helse geweld losbarst. Je hoort dan een rijk geluid met verschillende gitaarlagen, verstaanbare grunts en double-bass drums. Een standaard metalrecept zou je kunnen denken, maar niets is minder waar. Vildhjarta heeft namelijk wel degelijk een herkenbare sound, die verwant is aan de ‘Djent’ van Mishuggah, Periphery en ook wel aan ons eigen Textures. Djent is een van de talloze zijstromingen van de metalmississippi, waarbij de basis gevormd wordt door vervormde gitaartonen die met de handpalm gedempt worden.
Ook bij Vildhjarta hoor je dat geluid duidelijk terug. De mix van die staccato industrial klinkende gitaarklanken, hoge riedels tussendoor en eindtonen die weer lang en galmend zijn geeft een bijzonder effect. Als ze goed los gaan breken ze geen snelheidsrecords maar klinken de songs wel zwaar en fel. Hun muziek is complex, bruut en overweldigend maar anderzijds ook stemmig en ingetogen. Er zijn vrij veel tempowisselingen waarbij de mannen bruusk op de rem trappen om in wandeltempo verder te gaan. In dit opzicht wijken ze wel af van eerder genoemde bands. Het uitgesponnen 'Traces' is daar een mooi voorbeeld van: daarin zijn erg uiteenlopende elementen aan elkaar geknoopt. Er wordt ruim de tijd genomen voor instrumentale, soms akoestische stukken. De grunt en zang (ja, er wordt ook gewoon gezongen) staan niet op de voorgrond bij hun muziek. Het draait om de sfeer die voortkomt uit de songstructuur, de gitaartechniek en de synths. Geen enkele track is alleen maar rustig of alleen maar snel, dat past goed bij een conceptalbum als dit.
Vildhjarta heeft in het brede gamma van de metal een hoekje gevonden waar nog weinig verwanten te vinden zijn. Een geluid waar je van houdt of niet maar het is in ieder geval vernieuwend. Anders willen klinken leidt maar al te vaak tot ondraaglijk chaotisch gefreak, maar daarvan is hier geen sprake. Måsstaden is voor de doorgewinterde metalhead besist interessant, maar instap-metal is het duidelijk niet.
The Man Eating Tree - HarvestDit album is opgenomen tijdens een van de ergste hittegolven in Finland, zo...
.jpg)
Gare Du Nord - Lilywhite Soul Gare du Nord , dat is de Nederlands/Belgische loungejazzformatie die in...