2011-12-01
Dit album is opgenomen tijdens een van de ergste hittegolven in Finland, zo begint de infosheet bij het nieuwe album van The Man-Eating Tree. Dat is niet te horen op Harvest, dat net als het debuut Vine melancholisch en romantisch klinkt. Bij de muziek van de Finnen denk je eerder aan rijkelijk van sneeuw voorziene winteravonden en een knapperend open haardvuur, dan aan een stralende zon en een barbecue. Inmiddels is de band uitgebreid met de vrij onbekende gitarist Antti Karhu. Dit is vooral om het geluid wat zwaarder te krijgen en hoewel het op de nieuwe plaat niet direct opvalt zal het de band live ongetwijfeld een stuk zwaarder laten klinken. De mooie open productie is wederom in handen van Hiili Hiilesmaa die ook al met Moonspell en met landgenoten Him en Sentenced heeft samengewerkt. Dit hoor je dan ook duidelijk terug in de muziek, en het moet wel heel gek lopen wil The Man-Eating Tree niet de populariteit van haar landgenoten benaderen.
In vergelijking met Vine is de band weer een paar stapjes vooruit gegaan. De songs klinken bedachtzaam, bij tijd en wijle behoorlijk droevig en ze hebben ook enig tijd nodig, maar dan gaat er een wereld voor je open. Een prachtig album ontvouwt zich langzaam maar zeker en zorgt voor een heel aangenaam uurtje waarbij de tranen langzaam in je ooghoeken opwellen. Wat kan die Tuomas Tuominen op een prachtige manier droevig zingen. Neem een nummer als ‘Code Of Surrender’ dat subtiel pianospel koppelt aan een tegendraads ritme en Paradise Lost-achtig gitaarwerk. Nog mooier wordt het in het ultra droevige en traag voortslepende ‘Exhaled’ waarin Tuominen de longen uit zijn lijf klaagt. Of wat te denken van de poppy stukjes in het afwisselende ‘Incendere’ dat zo de hitlijsten in kan. Ook ‘All You Kept Free’ is in al zijn treurigheid een statig hoogtepunt, evenals het krachtig klinkende ‘Down To The Color Of The Eye’, dat ook behoorlijk wat Paradise Lost invloeden kent. Zo zou je over elk van de songs wel wat willen zeggen, omdat ze zo mooi zijn, maar om daar achter te komen kun je de plaat beter zelf gaan beluisteren. Overigens begint en eindigt het album met een sfeervol instrumentaal stukje zodat er netto acht geweldige songs overblijven.
Het voert wat ver om Harvest met vijf sterren te belonen, omdat je het gevoel hebt dat het beste van de band nog moet komen, maar deze plaat toont aan dat het zestal een aardig stukje vooruitgang heeft geboekt. Deze band is duidelijk een blijvertje en heeft één van de beste metalplaten van 2011 opgenomen.
Vast Countenance - Elephant ChildNormaal gesproken doet de connectie van Volendam met muziek al snel denken...
.jpg)
Vildhjarta - Masstaden Vildhjarta komt uit Zweden, dat verklaart alvast de moeilijke naam. Het zal...