Eighteen bestaat uit elf losse liedjes, die allen zo vrolijk klinken, dat de Efteling nooit ver weg is. ‘Jackpot’ zou toch niet misstaan bij de Indische Waterlelies? Zelfs ‘Marche Funebre’ –ja, de dodenmars van Chopin- klinkt vrolijk in een rocksteady-uitvoering. Het is mooi dat een achttien-jarige band met ruime veertigers niet gekozen heeft om de diepte op te zoeken, maar lekker pretentie-loos vrolijke melodiën te omlijsten met jazzy sounds en het gewoon leuk laten klinken. Het zorgt voor een leuk album, waarbij ook heel wat momenten flink ondersneeuwen en waar slechts een enkeling blijft hangen.
Uiteraard ruimt New Cool Collective ook weer ruimte in voor hun befaamde Afrikaanse ritmes. Dat is direct hoorbaar bij de intro van het album, in het nummer ‘Voodoo Surf’. De ritmes komen echt tot uiting in ‘Ogun’, waarbij de band de tijd neemt het nummer op te bouwen, de rust te pakken en na drie minuten eens flink te ontploffen. Een fijn hoogtepunt.
Het absolute hoogtepunt is echter ‘The Bouncer’, waar de blaasinstrumenten compleet los gaan. Fantastische melodie, opwindend en episch. In dat opzicht is Eighteen eenvoudig te plaatsen en te duiden: Het album bevat eigenlijk slechts enkele fantastische nummers. Het overige materiaal is eveneens uitstekend, maar valt niet heel erg op. Het levert 49 minuten muziek op, waarbij de opwinding op diverse plaatsen (‘Jackpot’, ‘Marche Fnebre’, ‘Ogun’ en ‘The Bouncer’) tot een hoogtepunt komt en op de overige plaatsen naar een hoogtepunt toewerkt. In dat opzicht is dit album wel Eighteen-plus.
Madison Violet - The Good in GoodbyeCanada heeft een mooie geschiedenis als het gaat om folkmuziek, zoals van...
Vast Countenance - Elephant Child Normaal gesproken doet de connectie van Volendam met muziek al snel denken...