Madison Violet - The Good in Goodbye Recensie op Podiuminfo

Cover Madison Violet - The Good in Goodbye

2011-12-12 Canada heeft een mooie geschiedenis als het gaat om folkmuziek, zoals van Neil Young, Leonard Cohen en Joni Mitchell. Ondanks dat Madison Violet niet in het rijtje van ‘deze groten’ past, is het wel degelijk prachtige muziek die de moeite van het luisteren meer dan waard is. De twee Canadese singer-songwriters die Madison Violet vormen zijn Brenley MacEachern en Lisa MacIsaac. Ze hebben met hun nieuwste album een mooie country-folk plaat afgeleverd die sterk doet denken aan die andere geweldige Canadese damesgroep The Wailin’ Jenny’s en ook wel aan de Dixie Chicks.

The Good In Goodbye is een lekkere toegankelijke plaat met luchtige en bijzonder mooie liedjes. Liedjes die klinken alsof je ze al eens hebt gehoord, die je meteen grijpen en die je na twee keer luisteren mee kan zingen. De ingrediënten hiervoor zijn de twee goed combinerende damesstemmen, mandolines, violen, banjo’s, gitaren en nog veel meer moois. De productie van Les Cooper is glad en netjes, maar ook heel fris en helder. Eén van de liedjes is meegeschreven door nog zo’n Canadese muziekgigant: Ron Sexsmith. Ook Wailin’ Jenny Ruth Moody is van de partij met wat achtergrondzang.

Albumopener ‘If I could Love You’ begint wat aarzelend met een Rhodes piano, maar komt al snel lekker op gang met een gitaartokkeltje, bas en drum. Als de dames dan het tweestemmig gezongen refrein beginnen, de bas gaat ‘lopen’ en de lapsteel inzet is de sfeer compleet: lekkere countrypop! Het tempo gaat wat omhoog in het tweede nummer ‘Home’ met een pakkend refrein en ‘Goin’ Away’ begint met een heerlijke mandoline en heeft een echte zomerse sfeer. Het nummer is perfect gearrangeerd met op de juiste plek een bridge, wat violen en een fijne break met weer de mandoline.

‘Stuck In A Love’ klinkt als liedje dat The Wailin’ Jenny’s hadden kunnen schrijven; heel rustig en ingetogen gespeeld en met mooie meerstemmige zang. ‘Come As You Are’ is een wat ander nummer dan de rest: een elektrische gitaar die de boventoon voert samen met een mondharmonica. Ook hier blijft het weer subtiel en smaakvol en ook deze melodie blijft weer hangen. De traditional ‘Cindy’ is bewerkt door Madison Violet, maar blijft klinken als een bluegrass-klassieker door de banjo, viool en contrabas. Afsluiter ‘Christy Ellen Francis’ is een heel klein en persoonlijk liedje op alleen gitaar die het album mooi afrond. Nee, op The Good In Goodbye staan geen missers, geen liedjes die er niet op hadden moeten staan: ze zijn alle 11 de moeite waard!

Madison Violet is een compleet plaatje te noemen: twee mooie dames die prachtige liedjes zingen en ook al de nodige (Canadese) muziekprijzen in de wacht gesleept hebben. Dat zal ze met The Good In Goodbye vermoedelijk weer gaan lukken. Het is ze in ieder geval gelukt om een plaat te maken die lekker wegluistert, met stuk voor stuk goede nummers die ook na tientallen luisterbeurten niet vervelen.

Recensent:Rients Kuik Artiest:Madison Violet Label:Rough Trade Distribution