U2 - 20 Years of Achtung Baby Recensie op Podiuminfo

2011-11-23 Er zijn maar weinig releases waar ondergetekende zo reikhalzend naar heeft uitgekeken als naar die van Achtung Baby. Het album verschijnt in november 1991, ruim drie jaar na zijn voorganger, Rattle & Hum. Na de tournee bij dat laatste album neemt U2 een flinke pauze en er zijn geruchten dat de band het voor gezien houdt. Dat gebeurt gelukkig niet, maar U2 gebruikt de pauze om zichzelf opnieuw uit te vinden. De band trekt met producers Brian Eno en Daniel Lanois naar de befaamde Hansa Studio’s in Berlijn, waar een album wordt opgenomen dat bol staat van de invloeden uit de elektronische muziek. In tegenstelling tot zijn twee voorgangers klinkt Achtung Baby bovendien zeer Europees.

Achtung Baby is inmiddels twintig jaar oud en dus is het tijd voor een heruitgave. En U2 zou U2 niet zijn, als deze heruitgave niet in een paar verschillende versies zou verschijnen. De eenvoudigste bevat alleen het originele album met een licht opgepoetste sound. De meest luxe uitvoering is de zogenaamde “Über Deluxe Edition”, met daarin zes cd’s, vier dvd’s, een paar plakken vinyl en de zonnebril van Bono. Bij Festivalinfo ontvingen we de bescheiden, maar zeker interessante twee-disc versie, met naast het originele album een cd vol outtakes, remixen en B-kanten.

Achtung Baby heeft na twintig jaar nog weinig aan kracht ingeboet, maar het album ademt wel duidelijk de jaren ’90. Achtung Baby was destijds een zeer actuele plaat en heeft daardoor de tand des tijds net iets minder goed doorstaan dan het meer tijdloze The Joshua Tree. Desalniettemin is Achtung Baby nog steeds één van de betere U2-platen en in ieder geval de laatste echt essentiële, het laatste album waarop U2 echt een grote stap voorwaarts zette.

Omdat het geluid slechts een klein beetje is opgepoetst, remasteren was volgens The Edge niet nodig, is van deze reissue is vooral de tweede cd interessant. Deze bevat veel B-kanten, waaronder drie van de single ‘One’, verschillende remixen en een outtake. Een belangrijk pluspunt is dat er geen doublures zijn met de tweede cd van de verzamelaar The Best Of 1990 – 2000.

De echte fans zullen alle tracks op deze tweede cd wellicht al hebben, maar er zit zeker veel interessant materiaal tussen. Zo zijn de covers van ‘Fortunate Son’ en ‘Paint It Black’, beide afkomstig van de cd-single ‘Who’s Gonna Ride Your Wild Horses’, erg sterk. Dit geldt ook voor ‘Salomé’ en ‘Where Did It All Go Wrong’, B-kanten van ‘Even Better Than The Real Thing’. Ook zeer interessant is natuurlijk de outtake, ‘Blow Your House Down’.

De vijf remixen en één single-versie zijn niet allemaal even essentieel, omdat ze soms maar weinig toevoegen. Een echt minpunt is het feit dat voor de ‘Steel String Remix’ van ‘Night And Day’ is gekozen, en niet voor de oorspronkelijke versie. Waarschijnlijk heeft deze keuze iets met rechten te maken. U2 nam deze cover van Cole Porter oorspronkelijk op voor de benefietplaat Red Hot + Blue.

Deze twee-disc versie van Achtung Baby is zeker interessant, maar de echte fans zullen waarschijnlijk toch voor de tien-disc “Super Deluxe Edition” gaan.

Recensent:Eric Rijlaarsdam Artiest:U2 Label:Universal