.jpg)
2011-11-30
En toen was daar ineens het nieuws: R.E.M. stopt ermee. Geen afscheidstournee, gewoon een resolute stop. En zo hoort het eigenlijk ook. Na ruim 30 jaar is het genoeg geweest voor zanger Michael Stipe, gitarist Peter Buck en bassist Mike Mills en gaan zij hun eigen weg. Wat rest is een ultieme best-of, in de vorm van Part Lies, Part Heart, Part Truth, Part Garbage 1982 -2011, die we vanaf nu gewoon Best Of zullen noemen. Tussen 1982 en 2011 bracht R.E.M. vijftien cd’s en flink wat verzamelaars uit. Op deze dubbelaar Best Of vinden we in totaal veertig nummers, waarvan drie spiksplinternieuwe. Deze Best Of is chronologisch opgebouwd, waardoor we op de eerste cd voornamelijk nummers horen uit de beginjaren ’80. Het eerste echt bekende nummer is nummer 12, ‘It’s The End Of The World As You Know It (And I Feel Fine)’ van Document uit 1987, maar dat betekent uiteraard niet dat hiervoor alleen maar zwakke nummers uitgebracht zijn. Wat R.E.M. dan weer typeert: de band heeft altijd tamelijk veilige pop/rock gebracht. Kwalitatief altijd dik in orde, maar binnen tamelijk veilig kaders.
Maar die schijnbaar veilige koers bracht de band veel succes, met enkele enórme hits. De grootste hits waren natuurlijk ‘Losing My Religion’ (Out of Time, 1991) en ‘Everybody Hurts’ (Automatic for the People, 1992), die de band wereldwijd tot stadionact maakten. De laatste keer dat R.E.M. in Nederland stond was in 2008, toen ze deel uitmaakten van de Westerpark-concerten te Amsterdam.
Omdat deze Best Of op chronologische volgorde gebracht wordt, staat het bekende werk voornamelijk op de tweede cd. Op cd één staan het genoemde ‘It’s The End Of The World’, ‘Stand’, ‘Losing My Religion’ en ‘Shiny Happy People’ als voornaamste hits, cd twee herbergt met ‘Everybody Hurts’, ‘Nightswimming’, ‘What’s the Frequency, Kenneth?’, ‘The Great Beyond’, ‘Imitation of Life’ en ‘Bad Day’ duidelijk het bekendere werk van R.E.M.
En drie nieuwe nummers dus. Daarbij is ‘A Month of Saturdays’ een vreemde eend in deze compilatie. Een hoorbaar niet serieus liedje, waarin Stipe het weekend bejubelt. Het nummer duurt ook slechts anderhalve minuut. ‘We All Go Back To Where We Belong’ en ‘Halleluljah’ zijn ook niet bijster sterk, maar ach. Dan heb je er toch alweer twee en een half uur R.E.M. op zitten en ben je weer overtuigd: R.E.M. heeft een fraaie carrière gehad en met Part Lies, Part Heart, Part Truth, Part Garbage 1982 -2011 krijgen we een net zo fraaie afsluiting.
.jpg)
Per.verz - De Geboorte van Kim LeeOp de eerste Homegrown cd uit 2002 kon Nederland kennis maken met Raymzter,...
The Vision Of Johanna - Mindrunning De Nederlandse zangeres en toetsenvrouw Hanneke van Andel is een...