2011-12-03
Er is een soort ongeschreven regel dat clichés niet door journalisten en recensenten gebezigd zouden moeten worden. In dit geval lijkt een cliché de enige manier om het album Snowdog te typeren. Het dertien liedjes tellende debuutalbum van Kaat Van Vlaanderen bevat, naast een grijze massa, een aantal pareltjes. En die pareltjes zouden Kaat wel eens heel erg ver kunnen brengen. Tegelijk is de muziek van Kaat geen materiaal dat de top40 zal binnenwalsen, maar wel degelijk intieme zaaltjes of festivals met een breed geëngageerd publiek kan veroveren. Na het overlijden van haar vader nam kunstenares Kaat (die eigenlijk Waterschoot heet van haar achternaam) haar good old gitaar weer ter hand, als ware het een medicijn tegen de pijn van het verlies.
Die pijn klinkt zeker ook door in nummers als ‘Distance’ en het is niet voor niets dat een gevoel van verwerking als een rode draad door het album verweven is. Met zachte countryinvloeden weet Kaat duidelijk haar gevoel te etaleren en in meerdere gevallen ook over te brengen.
Laat het duidelijk zijn dat het hier om een debuut gaat en daardoor is het ook niet heel verwonderlijk dat het overbrengen van dat gevoel niet altijd lukt. Tegelijk zijn er van die nummer waar ineens een naald in je arm wordt geprikt. ‘Cheated By Love At First Sight’ begint als een alleraardigst radioliedje, zonder al te veel pretentie. Maar als dan het intieme refrein aanbreekt, komt er een stortvloed van gevoel over je heen, gebracht in de vorm van zoete zang over een niet duivels ingewikkelde gitaarriff. Het doet denken aan de absolute hoogtepunten van bijvoorbeeld K’s Choice.
Nog zo’n hoogtepunt is ‘Some Kind Of Mary (Star Of The Sea)’, waar je al vrij snel het idee hebt dat Johnny Cash, na zijn overlijden, voor een deel in Kaat is gekropen.
Gelukkig zijn er, naast deze uitermate rustige liedjes ook enkele meer montere liedjes voor de afwisseling. Bijvoorbeeld het wat meer bluesy en vooral geile ‘You Turn Me On’, waar meer gebeurt met meer instrumenten. Kaat komt zeker in dit nummer qua stem uitermate goed tot haar recht en het is te hopen dat op een vervolg meer van dit soort songs komen te staan. Hele kleine countryliedjes liggen Kaat wel, maar er is op Snowdog jammer genoeg ook, zoals gezegd, een deel grijze massa. Niet goed, niet slecht. Dat werk. Vervang die grijze massa met een paar lekkere, bijna stomende bluesnummers en je hebt een absolute wereldplaat. Kaat heeft de stem,het gevoel en vooral het talent om met vrij weinig heel veel te maken.
.jpg)
The Moon Invaders - The Fine LineDe muziek van The Moon Invaders klinkt zo Jamaicaans als het maar kan, maar...
.jpg)
Per.verz - De Geboorte van Kim Lee Op de eerste Homegrown cd uit 2002 kon Nederland kennis maken met Raymzter,...