.jpg)
2012-01-05
Het Noorse Vaiping is een industrial rockband die nog weinig bekendheid buiten haar eigen landsgrenzen kent. In 2007 debuteerde de band met de conceptplaat The Great Polar Expedition, en in 2009 volgde Industrial Workers Of The World, die nu ook buiten Noorwegen uitgebracht wordt. Het geluid van Vaiping is te omschrijven als een mix van Kraftwerk, Rammstein, Joy Division en Depeche Mode. Uitereraad kun je alle kanten op met de genoemde invloeden, maar Vaiping maakt er een leuke potpourri van. Over het algemeen zijn de ritmes in de acht nummers en drie korte stukjes vrij traag en wordt er hevig gestreden tussen stevige gitaarriffs en keyboardloopjes die rechtstreeks uit de jaren tachtig lijken weggelopen.
Industrial Workers Of The World is een conceptplaat die handelt over de industriële revolutie. De plaat begint somber om het relaas van de arbeiders, die als slaven met de handen werkten, te laten horen. Uiteindelijk blijkt uit de laatste songs dat er hoop is dat de revolutie de broodnodige welvaart op zal leveren. Het verhaal is enigszins abstract weergegeven, maar het aparte concept past goed bij deze muziekstijl.
Na twee korte instrumentale stukjes komt het eerste nummer ‘IWW’ binnen denderen. Zanger Eirik Steffensen schreeuwt zijn spaarzame teksten in een megafoon, wat prima samengaat met de desolate riff en het naargeestige keyboardgeluid. In ‘Transatlantic’ krijgt de band hulp van de Noorse folk zangeres Ann Karin Bade, die met vervormde stem haar teksten in het Duits opzegt. Door het repeterende gitaargeluid klinkt het nummer behoorlijk somber. De band wil ons duidelijk maken dat werken aan het begin van de industriële revolutie geen pretje was. ”We will not work all day” hoor je de band dan ook in ‘Listen Up’ roepen.
Het keyboardwerk in het slepende ‘Wind Will Blow’ doet wel heel erg aan Kraftwerk denken, terwijl de koortjes en het gitaarwerk behoorlijk richting Rammstein gaan. Voor het instrumentale en iets snellere ‘Victory’ en het trage ‘The Blue Ribbon’ kun je eigenlijk hetzelfde zeggen (behalve de koortjes dan). ‘High Hopes’ valt op, doordat Mina Steffenson haar mooie ijle stem aan het nummer geleend heeft, waarna de afsluiter ‘Pie In The Sky’ opvalt door enigszins lullige en vrij vrolijke keyboardmelodietje en een met normale stem zingende Eirik Steffenson. De revolutie is afgerond en de hoop op een betere toekomst is daar.
Een bijzondere plaat is Industrial Workers Of The World zeer zeker. De mix van stijlen is goed gelukt al blijft niet alles heel lang hangen. Het beste kun je het album als één lang nummer van zevenendertig minuten tot je nemen, omdat de plaat dan het best tot zijn recht komt.
.jpg)
James Vincent McMorrow - Early in the Morning James Vincent McMorrow is een mooi voorbeeld van hoe een band ontdekt kan...
.jpg)
All On Black - Weightless All On Black timmert al een tijdje aan de weg. De vijfkoppige band bracht...