James Vincent McMorrow - Early in the Morning Recensie op Podiuminfo

Cover James Vincent McMorrow - Early in the Morning

2012-01-04 James Vincent McMorrow is een mooi voorbeeld van hoe een band ontdekt kan worden door hard te werken in het livecircuit. Niet veel Nederlanders hadden van hem gehoord voordat hij op Motel Mozaique 2011 een van de mooiste optredens van het festival weggaf. En na een wederom adembenemende show op Crossing Border, verkiezen de medewerkers van Festivalinfo zijn debuutalbum Early In The Morning eind december als een van de tien beste platen van het jaar (na Bon Iver het hoogst genoteerde folkwerk in de lijst).

Dat is uiteraard niet voor niets, want het album is inderdaad een van de mooiste cd’s dat vorig jaar in het genre verscheen. Early In The Morning lijkt op papier niet erg bijzonder, maar het resultaat van de traditionele handelswijze van Vincent McMorrow en band is adembenemend. Dit komt in de eerste plaats door de vocalen van de zanger. Zijn stem is hemels mooi, maar tegelijkertijd heel erg apart. Het klinkt alsof er meerdere laagjes zang over elkaar heen zijn geplakt, maar dit is in het merendeel van de songs niet het geval. Bijzonder is het sleutelwoord.

Op alle andere fronten is Early In The Morning echter ook sterk uitgerust. Zo is het album rijk aan muziek. Neem bijvoorbeeld ‘Breaking Hearts’, waarin aanstekelijke pianodeuntjes, akoestische gitaren en blazers om Vincent McMorrow’s zang heen dansen. Ook lyricaal is het album uiterst indrukwekkend. ‘We Don’t Eat’ is hier het absolute voorbeeld van. De song omschrijft een gevecht met (aangeleerde) religie. Nooit eerder hoorde je in een song zo’n goede reden om in een Godsdienst te gaan geloven, want: “Never once has any men I’ve met been able to love, so if I was you I’d have a little trust.”

Early In The Morning is dus niet alleen puur muzikaal mooi, maar heeft ook prachtige, serieuze verhalen te vertellen. En dat is iets wat over weinig folkplaten te zeggen valt. Met een live-performance die Mumford & Sons wegblaast en een album waar niets op aan te merken is, lijkt het een zekerheid te zijn dat James Vincent McMorrow een lange, succesvolle carrière tegemoet gaat. Hij is hoe dan ook een van de beste nieuwkomers van 2011.

Recensent:Randy Timmers Artiest:James Vincent McMorrow Label:Dying Giraffe Recordings