.jpg)
2011-12-28
Hoe lekker is het om op het einde van het jaar verrast te worden door een goed, mooi album? Zo in de nadagen van 2011 komt het Belgische Yevgueni met een dergelijk presentje. Het vierde album van de Vlamingen, Welkenraedt, is een voortzetting van hun hoogstaande muzikale oeuvre en daarmee een schijfje om van te houden. Eerst even uitleggen: Welkenraedt is een klein dorpje in de buurt van Luik. Niets meer, niets minder. Yevgueni is een vijfkoppige band, die zich op deze plaat regelmatig de luxe gunt om extra muzikanten in te roepen. De groep bestaat sinds 2001 en gooide vooral in België hoge ogen met hun popperige kleinkunst, wars van kleine lijntjes op een veelvoud van instrumenten. Al moet gezegd dat de akoestische gitaar, bas en drums de rode lijnen zijn in de muzikale ondersteuning van frontman Klaas Delrue.
Het elftal liedjes op Welkenraedt is geschreven in het Nederlands. Tekst is dan ook een belangrijk element in de muziek van Yevgueni. Maatschappijkritiek, maar vooral ook dichtkunst staat centraal. Dat begint direct op de eerste track: ‘Propere Ruiten’. Een nummer, qua zang ondersteund door Sarah Bettens (K’s Choice), is exemplarisch voor het album. Een vreemde vrolijke ondertoon mengt zich met de melancholiek die net zo sterk is verweven in het album. De tekst klinkt vrolijk, maar draagt tegelijk een weemoed met zich mee. Je kan ernaar luisteren, in drijven en zelfs in verdrinken. En met teksten als "Maar we kijken naar buiten. Jij zegt, het zou nog zoveel mooier zijn met propere ruiten" tovert de band bij monde van de zoete stem van Delrue een glimlach op het gezicht van de luisteraar.
Tegelijk: hoe simpel sommige teksten en liedjes zo op het oog lijken, zo ingewikkeld steken ze in elkaar. De teksten, om te beginnen, zijn volwaardige gedichtjes met kleine speldenprikjes en humor en verdriet. Hoogtepunt ‘Verder zonder Haar’ bijvoorbeeld is een dolksteek zonder bloed, herkenbaar en pijnlijk, maar toch vreemdsoortig vrolijk. De muzikale ondersteuning onder de nummers, anderzijds, is net zo afgewogen. Al met al passeren zonder moeite een instrument of vijftien de revue, verstopt in kleine lijntjes, broodnodige ondergronden en spaarzame uitbarstingen.
Minpuntjes zijn er nauwelijks. Alleen ‘Zalige Zot’ valt, mede door de sfeerbrekende zang van Jan de Wilde, uit de toon. Welkenraedt is een schitterend album, met al het gevoel wat je wil vinden in muziek. Een doordacht album, dat niet zo overkomt en daardoor juist aan kracht wint.
.jpg)
Rolling Stones - Some GirlsHet kan u bijna niet ontgaan zijn dat Keith Richard en Mick Jagger afgelopen...
.jpg)
Sven Hammond - The Apple Field Als er een prijs zou worden uitgereikt voor de meest gave verpakking van een...