Voor deze plaat wordt het duo nog aangevuld met vocaliste Kay Lira. Het trio gebruikt wederom een uitgebreide mix van exotische instrumenten en herhalende melodieën. ‘Horizonte’ bevat een simpel, steeds terugkerend, simpel gitaarritme. De in het Portugees gezongen vocalen jengelen daar dan, aangevuld met Braziliaanse instrumenten, rustig overheen. De eerste seconden klinkt het nog aangenaam, na verloop van tijd verzand het nummer echter in het immer zichzelf herhalende gefluister.
Ook ‘Jungle Bells’ is slachtoffer van hetzelfde euvel. De titel doet, enigszins, vermoeden dat het om een vrolijk kerstnummer gaat. Wederom is de basis echter een relaxt akoestisch gitaarritme. Daaroverheen is het deze keer een mannelijke vocalist die fluisterend zingt. In het totaalplaatje valt het verschil nauwelijks te bemerken.
Naarmate het einde van de plaat verder nadert, wordt het des te moeilijker om de belangstelling erbij te houden. Titeltracknummer ‘Upside Down’ vormt hierin de climax. Het nummer heeft wederom een akoestische gitaar als basis en daar overheen klinken er experimentele bliepjes. Het nummer onderstreept dat de plaat Upside Down reeds lang genoeg geduurd heeft. Het is altijd al lastig om een plaat vol te maken met aangename bossa nova-muziek. Het trio Mauricio Maestro, Nana Vasconcelos en Kay Lira weet wederom niet een resultaat te maken dat van begin tot einde boeit. Hoewel ze in het verleden zeker hun strepen bewezen hebben, lijken ze nu de tijdsgeest misgelopen. Daarnaast is het psychedelische element van de muziek duidelijk ondergesneeuwd door de bossa nova en zal het, zeker voor de mensen die geen echte bossa nova fans zijn, zo goed als onmogelijk blijken het psychedelische element eruit te filteren.
Eric Roberson - Mr Nice GuyDe Amerikaanse soulzanger Eric Roberson is al geruime tijd een populaire...
Tim Akkerman - Anno We kunnen ondertussen stellen dat zowel Di-Rect als ex-zanger Tim Akkerman...