Met het gelijknamige ‘Mr. Nice Guy?’ wordt meteen de toon gezet. Eric Roberson introduceert zichzelf in het nummer als een fantastische man die iedereen aardig moet vinden. Hij is zelfs zo aardig dat hij altijd als laatste komt. Naarmate de plaat zich ontrolt krijg je alleen maar meer een afkeer van Eric Roberson. Gedurende de verschillende daaropvolgende nummers weet de zanger elk vooroordeel over te gladde, slijmerige soulzangers te bevestigen.
Ook op muzikaal vlak heeft Mister Nice Guy weinig boeiends ten gehore te brengen. Roberson benadert elk nummer op een ontzettend zeurende manier. Zo moet het vrolijke ‘Summertime Anthem’ een uptempo lied zijn. Het snellere pianomelodietje draagt hier zeker aan bij, desondanks doet Eric Roberson niks anders dan elke zin op een lange uithaal te laten eindigen. Ook het refrein is domweg zeurend.
Bij de langzamere slaapkamernummers wordt het alleen nog maar erger. Slechts begeleid door een piano klinkt de soulzanger tijdens ‘All For Me’ op het eerste gezicht nog als John Legend. Wanneer na enkele seconden de strijkers hun intrede maken wordt echter pijnlijk duidelijk dat Roberson het niet in zich heeft om het publiek op zelfde wijze te raken als John.
De enige momenten dat er op Mr. Nice Guy sterke momenten ontstaan, zijn met de gastbijdragen van de verschillende rappers. Nieuw talent Chubb Rock weet het ritme van ‘Summertime Anthem’ wel goed aan te voelen, ook Little Brother-rapper Phonte voelt zich duidelijk thuis op de productie van ‘Picture Perfect’. Helaas zijn deze enkele aangename seconden niet in staat Mr. Nice Guy van zijn fiasco te redden. Een plaat om snel in een verdomhoekje te plaatsen. Laat Eric Roberson maar weer gewoon voor andere, betere getalenteerde vocalisten, produceren.
Mica's Mess - Mica's MessEen droomcarrière starten na te zijn bevallen van al twee kinderen? Het is...
Mauricio Maestro ft. Nana Vasconcelos - Upside Down In de jaren 60 was het Braziliaanse duo van componist Mauricio Maestro en...