RECENSIE: The Cubical - It Ain't Human

Cover The Cubical - It Ain't Human
recensie cijfer 2012-01-02 De nostalgische ondertoon van de feestdagen kan vaak versterkt worden door de perfecte muzikale begeleiding. Een prima album voor deze taak is It Ain’t Human van het Britse vijftal The Cubical, dat blues, country en sixties psychedelica tot één kleverig goedje mixt, waardoor je er meteen van overtuigd bent dat het vroeger allemaal veel beter was.

In het spoor van Captain Beefheart & The Magic Band en Dr. John hypnotiseert de rauwe stem van Dan Wilson zijn luisterende prooien vanaf het eerste stukje long dat hij in zijn of haar richting spuwt. Akkoord, als je de vijf jongens uit Liverpool ziet, is de magie misschien deels verdwenen (ze zien er nogal gewoontjes uit voor muziek die uit de vuilste kroeg van de buurt lijkt te komen), maar dat mag zeker de pret niet bederven, wetende dat producer Dave Sardy (bekend van zijn werk met Oasis, Soulwax en Muse) achter de knoppen stond en hun tweede plaat werd opgenomen in de Sunset Sounds studio in Hollywood (waar onder andere Exile on Main Street van The Rolling Stones en Pet Sounds van The Beach Boys werden opgenomen).

In ‘Dirty Shame’ horen we een bluesy nummer dat gedragen wordt door een blazerssectie, waarmee direct de gevarieerde toon voor de rest van de plaat wordt ingezet, want vergis je niet: de elf nummers op It Ain’t Human zuigen je weldegelijk in een wereld binnen die nu eens vettig en heftig klinkt, maar iets later weet te ontroeren. Wilson toont zijn volledige zielsroerselen in ‘Are We Just Lovers’, ‘Falling Down’ en in het schitterende ‘Paper Walls’. In ‘Worry’ horen we hem zelfs even de Elvis Presley-toer opgaan, en dat zonder te falen. ‘Three Drop Jameson Mechanism’ duwt dan weer de rock ’n roll door je strot, zonder na te denken over de kwalijke gevolgen voor de lever.

Sommigen zullen klagen over de recyclage waar dit soort bands zich bijna uitdrukkelijk mee bezig houdt, maar deze opmerking kan het vertier dat hier geboden wordt niet in de kiem smoren. Als nieuwjaarsgeschenk voor de oudere generatie kan dit album wel tellen, maar ook onze jeugdige oren stonden meer dan gespitst bij dit knap staaltje back to the sixties. Ons nieuwe jaar kan alvast niet meer stuk.
Recensent:Bram De Wulf Artiest:The Cubical Label: 
Cover The Roots - Undun

The Roots - UndunHiphopgroep The Roots weet de laatste jaren de ene parel na de andere uit...

Cover The Who - Quadrophenia

The Who - Quadrophenia De afgelopen jaren heeft het begrip `box set` een enorme vlucht genomen. Voor...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT