De muzikanten van The Intersphere beschikken in ieder geval over de juiste ingrediënten om ieder wat wils te bieden. De band beschikt over een ongebonden energie om volledig bij uit je bol te gaan, maar ook melodieuze emotionele momenten om even bij weg te kwijnen. De nummers zijn catchy, maar kennen ondertussen ook genoeg technische complexiteit om niet oppervlakkig te zijn. Bij vlagen grijpt de muziek je vast en schudt je volledig door elkaar, om je vervolgens met zachte hand te troosten. Het is bombastisch als Muse, melodieus als Incubus en meeslepend als de landgenoten van Dredg.
Bij het omschrijven van de zang schiet een naam als Lauri Ylönen (The Rasmus) te binnen. Een zweverige, licht hese zang die heel melodieus kan zijn en goed op de muziek meegaat. Iets dat heel goed naar voren komt in de nummers ´We Are´ en ‘Open End’. Alle nummers hebben iets karakteristieks, toch dragen ze allemaal heel duidelijk de stempel van The Intersphere.
Sterkste nummer is ‘Parallel Lines’, een 7-minuten durend werkje dat werkelijke alle kanten opgaat. Het begint bombastisch, zoekt het tussendoor wat rustiger op, gaat voor een laatste keer nog vol los en eindigt met violen. Een einde dat doet denken aan een instrumental zoals we die van Dredg kennen. De overige nummers minder lang en klokken gemiddeld op de vier minuten. Ze vervelen geen moment en weten je telkens weer te verrassen met nieuwe zijwegen. Als ze hun promotie net zo goed op orde hebben als dit album, dan moet het ze zeker lukken om voet aan land te krijgen in Nederland.
Anneke van Giersbergen - Everything is ChangingBij uw recensent kan Anneke van Giersbergen weinig fout doen. De fraaie...
School Is Cool - Entropology In het voorjaar van 2010 wint School Is Cool Humo's Rock Rally, de Vlaamse...