.jpg.jpg)
2012-02-13
Gelukkig komen er naast onheilspellende nieuwsfeiten zoals de vreselijke daden van Anders Breivik, ook positievere vibes uit Noorwegen. Het viertal van 120 Days mag zich voor de bandnaam dan wel baseren op De 120 Dagen Van Sodom van Markies de Sade (wat in eerste instantie geen aangename beelden oproept), ze staan er na een vijf jaar lange herbronningperiode wel terug met een verfrissend vervolg op hun debuut. Hoewel het album de niet zo bijster originele titel 120 Days II meekreeg, klinkt het verrassend en bij momenten zelfs gewaagd. Dat ze stilletjes aan weg bewegen van hun oorspronkelijke new wave sound, is duidelijk vanaf de eerste noot. Waar ze vijf jaar geleden nog geregeld aan The Cure deden denken, lijken ze nu volledig opgeslorpt te zijn door de kraut van Kraftwerk en consorten. Met hun blend van lang uitgesponnen elektronica en dansbare electro, gaan ze een stap verder dan de meeste projecten van dergelijk allooi. Ze laten de keuze tussen dansvloerplaat en experiment volledig achterwege en zijn hierdoor op zijn minst bewonderenswaardig. Niet dat dit zomaar een album uit de duizend oplevert, maar het zorgt alleszins voor iets meer dan de gemiddelde elektronische act in de grote poel van de contemporaine digitale muziek.
‘Dahle Disco’ is, zoals de titel doet vermoeden, bijvoorbeeld met zijn negen minuten zeker geen dansvloermateriaal, maar ontaardt pas halfweg in iets dat de voeten in beweging zet. Er kan gerust opgemerkt worden dat het nummer iets korter mocht, maar het vat als track wel mooi het album samen: een samenvloeiing van dance en sfeerrijke soundscapes. In dat opzicht is de ‘Lucid Dreams’-trilogie nog interessanter. Wat start als een onaardse soundtrack bij angstige hallucinaties, komt terug met zijn voeten op de grond, wanneer de stem van zanger Ådne Meisfjord de luisteraar redt van deze bevreemdende trip. Het geheel culmineert ten slotte in een ranzige baslijn, die op de luisteraar hetzelfde effect heeft als een adrenalinepomp.
120 Days sluit met andere woorden geen enkel compromis en doet vooral waar het zelf zin in heeft. Die eigenzinnigheid levert een aangenaam totaalpakket op, dat doet verlangen naar meer. Hopelijk laat het derde album niet opnieuw vijf jaar op zich wachten.
.jpg.jpg)
Dan San - DominoGrizzly Bear, Bright Eyes, Fleet Foxes, het is zomaar een rijtje bands...
.jpg)
Maribel - Reveries Maribel , niet te verwarren met de Volendamse zangeres Maribelle, is een...