Lizzies eerste echte debuutalbum is namelijk zo slecht nog niet. Sterker nog: Born To Die is verfrissend. In een poplandschap waar de sterke, onafhankelijke vrouw domineert, valt Lana Del Rey op door haar afhankelijkheid. Ze speelt niet de leider van de vrouwenemancipatie zoals Beyoncé dat doet of de seksdronken mannenverslindster die zichzelf Rihanna noemt. Lizzie heeft een man nodig om goed te kunnen functioneren. Lana Del Rey wil een partner aan haar zijde voor liefde, voor geld, voor zelfverzekerdheid. Voor bestaansrecht. En die behoefte weerklinkt in vrijwel ieder track op Born To Die.
“I heard that you like the bad girls, honey, is that true?” “Kiss me hard before you go.” “Do you think we’ll be in love forever?” Born To Die staat bol van onzekere vragen en verzoeken aan de mannen in Lana’s leven. Het is een ouderwetse mentaliteit en de productie sluit daar naadloos op aan. Acht van de twaalf tracks zouden niet misstaan op een soundtrack van een James Bond-film of een biopic over het leven van Marilyn Monroe. Born To Die klinkt door de orkestrale vulling dus ouderwets, maar bevat voldoende hiphopsamples en kortstondige momenten van bijvoorbeeld noise, om niet over te komen als een verleden tijdsproduct.
Uiteraard zijn er missers. ‘This Is What Makes Us Girls’ komt bijvoorbeeld over als een dertien in een dozijn girlgroup-single. All-Saints geproduceerd door Kanye West. Al met al is Born To Die echter een uitstekend album, door het thema uniek in zijn soort. Lana Del Rey brengt een nieuwe smaak vrouwelijke popmuziek letterlijk aan de man. Waar de halve wereld ook over mag schrijven; Born To Die is interessanter dan Lana’s contract met Next Model Management of haar jurk tijdens Saturday Night Live.
Leonard Cohen - Old IdeasDat de pensioencrisis de gehele samenleving treft bewijst Leonard Cohen...
Le Peuple de l'Herbe - A Matter of Time Met A Matter Of Time voegt Le Peuple De l’Herbe alweer het zesde album...