Dit komt vooral in de instrumentale opbouw van de plaat naar voren.
‘Coolamon Waltz’ verzandt in het typische doorjengelende bossa nova gepingel. Tegen het einde van het nummer blijft er weinig meer over dan een zemelig “La, La, La, La” gezang. Ook India Arie krijgt te maken met een typisch bossa nova piano- en drumritme. Ze probeert haar stem op het ritme aan te passen, maar weet er duidelijk vrij weinig raad mee.
De volledig instrumentale nummers zijn echter wel degelijk luistermateriaal. Op ‘Ninos’ kabbelt het ritme langzaam voort. Daaroverheen wisselen enkele blazers elkander voortreffelijk af. Duidelijk aanwezig is ook Khari zelf, die wat op zijn basgitaar staat te pingelen. Het daaropvolgende ‘The Dove’ zet deze ingezette toon mooi voort. Het basisritme is iets meer uptempo, maar wederom jengelen de blazers en pianist heerlijk vrij over het ritme heen.Tegen het einde komt rijzende ster Sabrina Malheiros nog even langs om te laten horen hoe de bossa nova wel gezongen moet worden. Na een standaard opening weet ze meteen het ritme te pakken en daar jeuzelt ze heerlijk overheen.
Op Clementine Sun probeert Khari Cabral Simmons naar eigen zeggen radiovriendelijke bossa nova te maken. Dat is al vaker geprobeerd. Helaas blijft het voor de muziekstijl lastig een groot publiek te vinden en daar gaat deze release wederom geen verandering in aanbrengen. Er staan zeker enkele lekker klinkende nummers op, maar geen is goed genoeg voor een knallende single. Daarnaast worden de sterke liedjes aangevuld met een hand vol zwakke producties.
AM & Shawn Lee - Celestial ElectricDe meeste muzikanten renderen het beste bij een face to face samenwerking....
Kim Janssen - Ancient Crime Muziek en films gaan soms goed samen, soms niet. Maar dat muziek een film an...