Gregory Porter - Be Good Recensie op Podiuminfo

2012-03-26 Gregory Porter brak twee jaar geleden door met zijn eerste album Water. Direct werd de vergelijking gemaakt met het geluid van Nat King Cole. Daar moet hij aan gewend zijn, want zijn moeder trok die vergelijking al toen hij vijf jaar oud was. Voordat zijn eerste album uitkwam hield Gregory zich voornamelijk bezig met zingen en acteren in musicals. Tegenwoordig draait het om zijn carrière als solozanger. Bijzonder succesvol, want hij mocht er al een Grammy voor ontvangen. Opvallend aan zijn verschijning is overigens de vreemde combinatie van een pet en een bivakmuts die hij altijd op heeft. Een bizar fashion statement of misschien iets met een medische reden?

De verwachtingen waren hoog gespannen voor de release van zijn nieuwe album Be Good. Porter weet wederom te opereren op het snijvlak van soul en jazz. Een echte uitschieter zoals het politiek geëngageerde, ruim twaalf minuten durende ‘1960 What?’ op Water, ontbreekt hierop. Dat mag de pret echter niet drukken. Be Good is zo’n album dat zich in je hoofd nestelt en je dwingt om het telkens, wanneer de stemming geschikt is, op te zetten. Die stemming laat zich het best omschrijven als ontspannen en tevreden. Goed glas wijn, gezelligheid, dat werk.

De twaalf nummers verdienen een aantal luisterbeurten. De kans bestaat dat je de cd na een keer luisteren afdoet als achtergrondmuziek. Geef Gregory een kans en je hoort de kunsten die hij uithaalt met zijn stem en de ruimte voor improvisatie. Opener ‘Painted On Canvas’ doet zich bijvoorbeeld voor als een gemakkelijk melodisch liedje. Luister echter eens goed naar het ritme van de drums en de zanglijnen. Deze liggen net ver genoeg uit elkaar om je in de war te brengen, maar als geheel klopt het. Ingenieus, zonder moeilijk te zijn.

Sfeer en tempo zakken wat in naarmate het album vordert, maar dan is er op nummer tien ineens ‘Bling Bling’. Een uptempo jazznummer compleet met scat’s en solo’s. Opvolgend bezorgt de meer bluesy bewerking van Nat Edderley’s ‘Work Song’ je wellicht kippenvel. Andere hoogtepunten zijn het nostalgische ‘On My Way To Harlem’, de prachtige ‘Mother’s Song’ en titelsong ‘Be Good (Lion’s Song)’. Hoewel, eigenlijk zijn alle songs goed!

Gregory Porter slaat op Be Good een warme deken om je heen. Hij laat je de beste fles rode wijn die je in huis hebt opentrekken en doet je geloven dat alles goed komt. Is het vernieuwend, spannend en opzienbarend? Dat niet, maar wel erg fijn.

Recensent:Jasper Wognum Artiest:Gregory Porter Label:Suburban