.jpg.jpg)
2012-02-21
Voor de kritische buitenwacht zijn de ogen en oren voornamelijk gericht op releases van artiesten uit toonaangevende landen als de UK en de USA. Maar wat is er nu eigenlijk leuker dan het ontdekken van kleinere talentvolle bandjes uit eigen land? Met het Utrechtse Color Ones hebben we weer zo`n leuk bandje te pakken. De band rondom frontman Martijn Konijnenburg, ook bekend als componist van de hits ‘Golden Days’ en ‘Bottles’ van Krystl, kwam onlangs met debuutalbum Color Ones. Een debuutalbum wat volgens de beschrijving bol staat van de aanstekelijke popliedjes.Eerlijk is eerlijk, bij opener ‘See This World’, dat eerder al op 3FM te horen was, hoor je de beloofde aanstekelijke (indie)pop meteen terug. Vooral het refrein is pakkend. Eigenlijk geldt dit ook voor het opvolgende ‘Live Forever’. Net als zijn voorganger is het refrein pakkend en zorgt de gitaar voor een aanstekelijke sausje. Hoewel de potentie goed hoorbaar is, is het allemaal echter wel wat netjes. Dat beeld slaat echter helemaal om als Thijs van Leer op ‘Golden’ zijn dwarsfluit hanteert. Het breekt goed met de voorgaande songs, want het is nogal klassiek wat hij laat horen. De song die hier uit voortvloeit is uptempo, aanstekelijk en mag toch wel als hoogtepunt worden gezien. Het geheel klinkt wat als Vampire Weekend en is naast dwarsfluit gevuld met een energiek Afrikaans drumritme, een klokkenspel en een gejaagd gitaarloopje.
Naast het vergelijk met Vampire Weekend doet de zang erg denken aan die van bijvoorbeeld The Kooks. ‘Bella Luna’ zou zelfs in zijn geheel niet misstaan op een album van die band. Met dit soort vergelijkingen kunnen we gerust stellen dat het album on-Nederlands klinkt. De vraag blijft echter of het ook on-Nederlands goed is.
Hoewel Color Ones met de eerder genoemde songs een sterke indruk achterlaat, zakt het niveau naar het einde een beetje weg. Het talent blijft duidelijk aanwezig, maar songs als het eentonige, ietwat zeurderige ‘Hide Out’ en afsluiter ‘Quiet The Limelight’ zijn een stuk minder aangenaam om naar te luisteren. Dat heeft overigens veel te maken met de zang die hier en daar soms wat geforceerd en onprettig klinkt. Het aardige ‘EAO’ en het met een heuse rap opgeleukte ‘New York’ weten het album niet terug te brengen naar het niveau van ‘Bella Luna’, ‘See This World’ en uitschieter ‘Golden’.
Ondanks de mindere songs op het debuutalbum Color Ones mag de band blij zijn met een degelijke plaat als deze. Vooral met de sterkere songs op het album legt Color Ones een goede basis voor de toekomst.
.jpg)
Biohazard - Reborn in Defiance Biohazard is een van de grootste namen binnen de hardcore. In het begin van...
.jpg.jpg)
We Are Augustines - Rise Your Sunken Ships Als je na een hele serie van tegenslagen toch de draad weer oppakt, valt van...