Nu is ‘Popular’ absoluut niet het enige wapenfeit van de heren, maar ze wisten nooit meer echt een (cult)hitje te scoren. Een Summer Anthem om het zo mooi te noemen. Ja, er waren wat bescheiden hitjes in het circuit, maar nooit meer met zoveel power. Terwijl de heren met The Stars Are Indifferent To Astronomy toch toe zijn aan hun zevende album.
Het drietal heeft keurig de middenweg gezocht tussen het oude, meer punkerige werk en de laatste twee albums met eigen werk (If I Had A Hi-Fi uit 2010 bevatte alleen covers) met vooral rustige liedjes in de lijn van Dead Cab for Cutie. Jammer genoeg levert die middenweg voor een deel liedjes op die betrekkelijk nietszeggend de revue passeren.
Het album begint uitstekend met direct de beste song van het album. ‘Clear Eye Clouded Mind’ is een poppunkliedje uit het puurste hout. Met een hoog tempo, een gitaar met een sound die jaren ’90 schreeuwt en vooral niet te veel akkoordjes. De tekst is niet super, maar laat zich wel heerlijk meebleren. Het is vooral leuk om dit weer eens te horen, al mist Nada Surf wel de kans om er iets meer van een hedendaags sausje over het nummer te gooien. In ieder geval blijkt ook dat zanger Matthews Caws nog steeds over een zoete kauwgomballenstem beschikt.
Het vervolg van de plaat kenmerkt zich door te zoete liedjes met te weinig pit, maar ook te weinig betekenis. Het klinkt makkelijk en zomers, maar niet interessant. ‘When I Was Young’ is zelfs een ronduit matig tokkelliedje. Stuk voor stuk verdrinken de liedjes in zoetsappige Prom-waardige poppunk. Lichtpuntjes zijn er wel met een goed refrein van ‘The Moon In Calling’. En bijvoorbeeld een bitterzoet ‘Teenage Dreams’, dat daadwerkelijk een radiohitje zou kunnen zijn.
Maar het gros van The Stars Are Indifferent To Astronomy verzandt in middelmatige mierzoete high-school-pop-punk. Die tijd is voorbij, althans, in ieder geval op de manier waarop Nada Surf het doet. Tenzij het retro wordt en wellicht zijn de paar sterke nummers op dit album daar wel het juiste middel voor. Hoe dan ook, muzikaal gezien is het niet bar.
Sinead O'Connor - How About I Be Me (And You Be You)? Sinead O’Connor was de eerste weken van 2012 weer volop in het nieuws. Ze...
You Say France & I Whistle - Angry Men In een tijd waar het blijkbaar heel normaal is om een zinsnede als naam te...