Het album begint met 'Louisa's Bolero', een lied dat steeds vuriger en intenser wordt. Liesa van der Aa is wars van gebaande paden, zoveel wordt meteen duidelijk. De meeste tracks zijn vrij ongebruikelijk qua structuur. 'Into The Foam' en 'Birds In Berlin' zijn bijvoorbeeld erg traag en spookachtig, dit effect wordt nog eens versterkt door de raadselachtige teksten. Om het gewenste geluid te bereiken kiest ze niet zozeer voor bijzondere instrumenten, maar voor alledaagse instrumenten die ze op een bijzondere manier bespeelt. Zo mishandelt ze haar viool om er waanzinnige geluiden uit te persen die je niet meer als zodanig zou herkennen. Haar drang tot experimenteren levert soms overrompelende tracks op. Ze gaat duidelijk niet voor comfort, maar switcht abrupt van rustig ambient-achtig naar brute avant-garde noise en weer terug. 'Lost Souvenir' is een voorbeeld van die rauwe sound met veel vervormde instrumenten en bijgeluiden. Om weer op adem te komen sluit Troops af met de uitgesponnen titeltrack die een dromerige sfeer heeft.
De tegendraadse muziek van Liesa van der Aa zal de meeste mensen niet, of pas in tweede instantie aanspreken. Of het zo bedoeld is of niet, Troops is een album dat in het bakje 'moeilijk' thuishoort. Maar ingewijden en muzikale avonturiers kunnen hun hart ophalen aan een album waaraan heel veel te ontdekken valt.
Liquid Snow - Hip Hipper Hipster Liquid Snow is een vijftal uit Nijmegen dat naar eigen zeggen in de...
Lamb - Live at the Paradiso Vroeger, en dan bedoel ik zo’n vijftien jaar geleden, was ik smoorverliefd op...