.jpg.jpg)
2012-02-27
Soms willen we met zijn allen wel eens teveel; muziek moet intellectueel zijn, het moet goed klinken en, soms lijkt dit het belangrijkste, de grote massa moet de band links laten liggen. Maar wat is er mis met goede commerciële muziek? Bands als Coldplay of Snow Patrol weten de massa te beroeren met bloedcommerciële, maar tevens goed doordachte muziek. Bij de muziek van onze Duitse vrienden van Sep7ember krijg je hetzelfde gevoel als bij bovenstaande bands. De muziek van het in 2007 opgerichte vijftal ligt goed in het gehoor en heeft duidelijk commerciële potentie, maar blijft altijd onderhoudend. Het grote SPV zag terecht wat in de band en sloot een contract met de heren zodat dan nu de debuutschijf Strange Ways Of Going Home aan de wereld toevertrouwd wordt.En om maar direct de koe bij de horens te vatten; de plaat mag er wezen. In ruim drie kwartier krijgen we twaalf songs en een bonustrack te horen die precies doen waar muziek voor gemaakt is: vermaken. De band laveert in haar muziek tussen rock en punkpop zonder daarbij mensen op de kast te jagen en knipoogt duidelijk naar de hitlijsten. Het is daarom bijna jammer dat de heren uit Duitsland komen omdat het dan toch wat moeilijker wordt om internationaal door te breken.
Het geluid doet soms wat denken aan het stevigere werk van het vroege Snow Patrol maar vooral Placebo is de eerste naam die te binnen schiet bij beluistering van deze plaat. Zanger Boris Pillmann heeft een licht accent en door zijn nasale geluid doet hij regelmatig aan Brian Molko denken.
De nummers zijn nooit langer dan ruim vier minuten, hebben allemaal een kop en staart en liggen zonder uitzondering goed in het gehoor. Ook de radiovriendelijke productie is daar debet aan. Hoogtepunten te over op deze prima plaat. Zoals de single ‘I Hate NY’ dat een scherp punkrandje heeft. Beschouwende nummers als ‘Bitterness’ en ‘Remaining Days’ geven je ondanks het wat droevige karakter toch een goed gevoel, wat komt door de stuwende ritmesectie en het subtiele gitaarspel dat bij tijd en wijle betovert. Het vlotte ‘View Into Blur’ heeft een mooie overgang, evenals ‘Run’ (geen cover!). Het prachtige ‘One Thing’ en ‘Carpets’ zijn de stevigste songs op de plaat en vallen vooral op door het prachtige gitaarwerk.
Het enige minpunt is dat Sep7tember nog wat teveel binnen de lijntjes kleurt. Een snufje meer peper zou de band wel eens naar grote hoogten kunnen brengen. Maar ondanks dat kleine kritiekpuntje is Strange Ways Of Going Home een plaat die heerlijk weg luistert zodat de drie kwartier voorbij zijn voor je er erg in hebt. Wat overblijft is een goed gevoel en de drang om de plaat nog maar eens op te zetten.
.jpg.jpg)
Skrillex - Bangarang EPIs het je al opgevallen dat de Nederlandse jeugd massaal kapot gaat op de...
.jpg.jpg)
Electricity in Our Homes - Dear Shareholder Na het eerste concert dat ze ooit gaven, kreeg de Londense band Electricity...