Waar Reverence For Fallen Trees nog grotendeels akoestisch was, horen we op Darkling, I Listen een stevigere, vollere en sterk gelaagde sound. Inspiratie hiervoor werd gevonden bij hedendaagse folkbands als Midlake en Fleet Foxes, maar ook bij bijvoorbeeld Grizzly Bear en daarnaast bij psychedelische folkbands uit de jaren ’70.
Darkling, I Listen opent met ‘The Aftermath (Of This Unfortunate Event)’. Deze song heeft een akoestisch intro, maar ontvouwt zich al snel tot een meer uitgesponnen nummer in de stijl van bijvoorbeeld Midlake. De samenzang is erg goed, net als op de rest van de EP.
‘The Flooded Road (Built On Sand)’ is een wat rustigere song, met aan het eind een wat harder gedeelte. De zang in deze song doet uw recensent nogal denken aan jaren ’70 prog. Dit laatste geldt ook voor de meer gelaagde titelsong, wellicht de mooiste track op Darkling, I Listen. Dit nummer heeft wel helemaal een beetje een jaren ’70 feel, maar dit betekent echter niet dat het gedateerd klinkt.
Afsluiter ‘Quiet, Humble Man’ doet de titel eer aan en klinkt redelijk verstild en nederig. Opnieuw loopt de intensiteit tegen het eind van de song behoorlijk op, maar het nummer eindigt weer rustig.
The Black Atlantic levert met Darkling, I Listen een uitstekend, zelfverzekerd vervolg op Reverence For Fallen Trees, dat sterk doet verlangen naar een tweede volwaardig album van de band.
Grown Cold - Grown ColdNo-nonsense, energiek en vastberaden, zo rept de bio over de muziek van...
The Antler King - The Antler King Hooverphonic, een van de meest succesvolle Belgische bands in Europa. Ze...