Gewaagd, want je moet het als band maar aandurven je debuut met een nummer van twaalf minuten te openen. Maar de gok pakt goed uit. ‘Nightingale Express’, het titelnummer van het album, sleurt je gelijk binnen in de wereld van A Liquid Landscape. Sfeervolle gitaren, zoals postrock bands als Explosions in the Sky die laten horen, die tegen het einde van het nummer tot volwassen riffs uitgroeien, een dreigende brug zoals Tool dat ook zou kunnen doen en zang die bij de gemiddelde emoband had kunnen passen. De mix zorgt voor een heerlijke binnenkomer van het album.
Die binnenkomer wordt sterk opgevolgd door nummers als ‘June Fifth’, ‘Phases’ en het stevigere ‘The Unreachable’ in de eerste helft van het album. De sfeervolle gitaren bepalen de muziek en zorgen voor een dromerig karakter. De band omschrijft het album zelf als een “reis, die zoals elke reis ups en downs kent”, en daarmee slaat de band de spijker op de kop. Het album is topzwaar, met een iets minder consistent tweede deel van het album.
Maar Nightingale Express van A Liquid Landscape klinkt boven alles volwassen en kent veel meer een eigen karakter dan de muziek die onder de naam Believeisadoubt werd gemaakt. Het is te prijzen dat de band het aandurft om zulke progressieve rock te maken in een land waar dat over het algemeen niet snel wordt opgemerkt. Daar ligt nu de uitdaging voor de band, maar aan de muziek zal het in ieder geval niet liggen.
The Inspector Cluzo - The 2 MousquetairesHet is weer eens wat anders; een album maken en dat verpakken als een...
Exit Ten - Give Me Infinity Op diverse websites en fora wordt Exit Ten vergeleken met grote namen als...