.jpg)
2012-03-25
Carolina Chocolate Drops heeft een opvolger voor hun succesvolle en Grammy winnende album Genuine Negro Jig. Met Buddy Miller als producer (Robert Plant, Emmylou Harris, Solomon Burke) hopen ze met Leaving Eden dat succes te evenaren. Of ze dat gaat lukken is de vraag, want in de tussentijd is bandlid Justin Robinson vertrokken. Dat de Carolina Chocolate Drops niet bij de pakken neer zit bewijst de toevoeging van multi-instrumentalist Hubby Jenkins en ‘human beatboxer’ Adam Matta.
Carolina Chocolate Drops maakt traditionele folkmuziek met veelal traditionele instrumenten. Banjo’s, violen, mandolines, guitaren, cello’s en vele andere bijzondere instrumenten. De beste en kortste manier om Carolina Chocolate Drops te beschrijven is ‘ritmische folk’. Zeker met de inbreng van Adam Matta, die enkele nummers ondersteund met beatbox. Meestal pakt dit goed uit, maar bij een enkel nummer is het onnodig en wat storend.
Het eerste nummer ‘Riro’s House’ is meteen een traditioneel vioolnummer, ondersteund met banjo, drums en zang. Het is een uptempo nummer dat het album lekker opent, meteen gevolgd door ‘Kerr’s Negro Jig’. Dat nummer komt uit een liedboek uit 1870 en wordt alleen op een banjo uitgevoerd. Deze twee kanten zijn op het complete album hoorbaar, van stevige traditionele folk tot gevoelige kleine liedjes. In het liedje ‘Ruby, Are You Mad At Your Man?’ horen we voor het eerst de wonderlijke klanken van de beatbox. Dit is helaas meteen het nummer waar de beatbox te prominent aanwezig is, erg druk is en daardoor het nummer een wat opgefokte en rommelige sfeer geeft.
De Carolina Chocolate Drops spelen veelal traditionele liedjes die ze zelf bewerken en op een nieuwe en originele manier spelen. Alleen het nummer ‘Country Girl’ is geschreven door een bandlid (Rhiannon Giddens). Het is een erg toegankelijk liedje. De inbreng van de cello en ook beatbox zijn hier heel fijn, ondanks de typische hiphoptrucjes die Adam Matta in dit nummer laat horen. ‘Run Mountain’ is weer een echte traditional en heeft een duidelijke bluegrass invloed, ondanks de aanwezigheid van een traditionele panfluit, die ooit door de slaven naar Amerika werd meegenomen. ‘Leaving Eden’, het titelnummer, is weer een meer hedendaags liedje met een fenomenale inbreng van de cello. En weer is daar het contrast: ‘Read ‘Em John’ is een echt vraag-en-antwoord nummer. Een negro-spriritual, a capella en stampend. Een hoogtepunt op het album. Hierna volgt er onder andere nog een instrumentaal nummer, een rauwe vertolking van de traditional ‘Po’ Black Sheep’, het jazzy ‘No Man’s Mama’ en als afsluiter het indrukwekkende ‘Little Bird’. Dit nummer wordt zonder enige begeleiding gezongen door Rhiannon Giddens en is een prachtige afsluiter van de plaat.
Het album bevat in totaal 15 liedjes en duurt zo’n 45 minuten. De veelzijdigheid van folkmuziek komt op Leaving Eden goed aan bod: van kleine en gevoelige liedjes tot ritmische en stampende traditionele liedjes. Door de nieuwe bezetting en nieuwe instrumentatie is het een andere plaat dan de succesvolle voorganger, maar dat ze weer een Grammy in de wacht slepen behoort zeker tot de mogelijkheden.
.jpg)
Sleigh Bells - Reign of TerrorEen kleine twee jaar na de release van het debuutalbum Treats komt Sleigh...
.jpg)
Meat Loaf - Hell in a Handbasket De laatste jaren komt Meat Loaf meestal niet in het nieuws vanwege zijn...