Sleigh Bells trekt dus opnieuw een blik muzikaal geweld open, maar toch klinkt de band een stukje toegankelijker dan op het debuutalbum. Vooral ‘Never Say Die’ en de single ‘Comeback Kid’ ronduit toegankelijk te noemen. Dit geldt zeker niet voor de albumopener ‘True Shred Guitars’, waarin Sleigh Bells een overtuigende imitatie van een metalband neerzet.
‘Born To Lose’ is vrij traag, maar de ratelende drumcomputer beukt desondanks compromisloos door. Deze song, maar ook bijvoorbeeld ‘Crush’, ‘Leader Of The Pack’ en het erg harde ‘Demons’ hadden ook prima op Treats kunnen staan. Daarnaast neemt Sleigh Bells ook een paar keer gas terug. ‘End Of The Line, ‘Road To Hell’ en ‘You Lost Me’ zijn vrij rustig. Alleen aan het eind van ‘You Lost Me’ zit een wat stevigere passage. Ook afsluiter ‘D.O.A.’ is niet erg hard.
Sleigh Bells laat op Reign Of Terror horen nog steeds hard te kunnen beuken, maar heeft ook geleerd om rustiger aan te doen. Hierdoor is Reign Of Terror wat minder een uitputtingsslag dan Treats.
The Ting Tings - Sounds From NowheresvilleWe leerden het Britse duo The Ting Tings vier jaar geleden kennen door...
Carolina Chocolate Drops - Leaving Eden Carolina Chocolate Drops heeft een opvolger voor hun succesvolle en Grammy...