Dat is meteen ook de moeilijkheidsgraad van deze tweede langspeler; het verwachtingspatroon. Als je verwacht een opgepompte versie van het eerste album te krijgen, dan beklijft het materiaal op Sounds From Nowheresville bij de eerste luisterbeurt niet. Op herkenbare tracks als ‘One By One’, zomers niemendalletje ‘Soul Killing’ en ‘Hang It Up’, dat wordt gekenmerkt door de typische zang van White, na dan. Want die liggen wel in de buurt van het debuutalbum.
Toch valt het kwartje bij een redelijk deel na een paar luisterbeurten alsnog. ‘Silence’ doet episch aan en is door zijn opbouw een schoolvoorbeeld van een goede albumopener. Aangenaam is het rockkarakter van ‘Give It Back’, waarbij vooral de gitaren in de refreinen lekker rauw overkomen. Hoogtepunt zijn de dagboekpagina`s uit ‘Guggenheim’. De subtiele backings, de simpele maar doeltreffende bas, maar vooral de opbouw naar het refrein ligt goed in het gehoor. Het schreeuwerige karakter van het refrein doet enigszins denken aan ‘Killing In The Name Of’ van Rage Against The Machine. Een stuk rustiger is ‘Help’, dat een broertje van ‘Silence’ lijkt te zijn. En ook hier is de opbouw goed verzorgd en maakt het epische tintje deze track meer dan degelijk. Het is echter niet de logische afsluiter van het album. Dat doet het fraaie zwaarmoedige ‘In Your Life’, een track die het minst in de lijn ligt van wat je van The Ting Tings zou verwachten.
Ondanks de degelijke songs die Sounds From Nowheresville rijk is, lijkt het uitgesloten dat het een heel succesvol album wordt. Het duo stapt bewust bijna geheel af van het lichte en springerige karakter en dat is nu juist wat We Started Nothing zo succesvol maakte. Sounds For Nowheresville is een aardig album, maar het maakt tegelijk nieuwsgierig naar het weggegooide materiaal.
BRUUT! - Bruut!Ze wonnen afgelopen jaar de Radio 6 Award en speelden eerder dit jaar...
Sleigh Bells - Reign of Terror Een kleine twee jaar na de release van het debuutalbum Treats komt Sleigh...