.jpg)
2012-04-11
Vijf sterren? Dat heb ik volgens mij nog nooit gegeven. Dat klopt. Bent u misschien fan van Lambchop, meneer Van Harskamp? Nee hoor, niet eens zozeer. Bent u vanaf nu fan van Lambchop dan? Nee, ook niet. Maar waarom dan? Omdat Lambchop zo’n band is die met iedere nieuwe plaat (en vooral met elk liveoptreden dat je van ze ziet) een stukje meer onder de huid kruipt.Lambchop is de band van Kurt Wagner, een Amerikaan die in zijn leven al meer ellende heeft moeten verstouwen dan Vic Chesnutt en Mark Linkous bij elkaar en iets minder dan Mark Oliver Everett, want er zijn grenzen. Af en toe maakt hij een zijstapje in zijn muzikale loopbaan en maakt hij een niemendalletje met bijvoorbeeld Morcheeba. Maar zijn grootste liefde is al sinds 1986 Lambchop. Een alternatieve countrygroep uit Nashville die al elf studioplaten op zijn naam heeft staan, maar gedoemd is om altijd in kleine zaaltjes te blijven spelen. Een beetje zoals Vlaming Luc de Vos en Nederland, maar dan uit Tennessee.
Laatst nog, een paar maanden geleden stond de volledige groep (die naast Wagner officieel uit nog 15 (vijftien!) mensen bestaat) te spelen in de Amsterdamse Vondelkerk. Of ze daar iets mee verdienen? Ach, Kurt Wagner heeft heel zijn leven overal al op toe moeten leggen. En ondertussen doet ‘ie al 26 jaar wat hij gewoon het allerbeste kan: hemeltergend mooie liedjes maken. Zoals het met lood in de schoenen gezongen ‘Is A Woman’ van de gelijknamige vorige plaat. Als zo’n nummer je niks doet, is of je ziel uit je lijf ontsnapt, of kom je niet van deze planeet. Of allebei.
Ook nu weer, op Mr. M, album nummer vijftien. ‘Gone Tomorrow’ en ‘Betty’s Overture’ zijn nummers die zelfs de huid van een nijlpaard niet onberoerd laten. Langzaam, zweverig, triestig, soms instrumentaal maar meestal met de karamelstem van Wagner er dik bovenop.
Dat zet de gehele plaat door. ‘The Good Life (Is Wasted)’ is een liedje dat in al zijn voegen kraakt en piept, als een vermolmde boomhut die op instorten staat in een sinds jaren verlaten loofbos. In ‘Kind Of’ zet Wagner een stem op dat het lijkt of zijn stembanden door de ratten zijn aangevreten. Na de afsluiter ‘Never My Love’ weet je zeker dat het met Wagner nooit meer goed komt. Gelukkig maar. Straks gaat ‘ie nog vrolijke platen maken. Dat zou pas echt het einde van Lambchop betekenen.
Mijn vader zou zeggen: “Tsja, je moet er van houden he.” Klopt. Mr. M is muziek voor tere zielen. Als je vrolijk wilt worden klop je maar even aan bij LMFAO of dergelijk geneuzel. Lambchop is een band die hun plaat doodleuk aftrappen met een nummer getiteld: ‘If Not, I’ll Just Die’. Ik ook, als dit hun laatste plaat mocht zijn.
.jpg)
Ramón Valle - Flashes from HollandDe Cubaanse jazzpianist en componist Ramon Valle woont al enkele jaren in...
.jpg)
Josh Ritter - Bringing in the Darling Singer/songwriter Josh Ritter zit allerminst stil tijdens de wintermaanden....