.jpg)
2012-03-16
Ervaringen van de meest diepgaande en intense emoties als angst en verdriet, hebben al vaker bewezen tot muzikale hoogstandjes te kunnen leiden. Dat moet Nick Thorburn ook gedacht hebben toen hij begon te schrijven aan het vierde album van zijn band Islands. Na een punt te hebben gezet achter zijn relatie, verliet hij zijn woonplaats New York en begon hij in Los Angeles te schrijven aan de opvolger van Vapours; A Sleep & A Forgetting. De melancholieke sfeer op het album is dan ook nooit ver weg. Teksten als: ’’I could never hide all the sadness inside’’ en ’’I miss my wife, I miss my best friend’’ laten geen onduidelijkheden bestaan over de gemoedstoestand van Thorburn tijdens het schrijven. Naast de songteksten wordt ook het muzikale geluid beïnvloed door die gemoedstoestand. Opener ‘In A Dream It Seemed Real’ geeft de toon weer voor het grootste deel van het album: ingetogen en rustig opgebouwde liedjes vol met persoonlijke teksten, veelal gedragen door een helder gitaargeluid en vernuftig pianospel. Daarnaast wordt er zo nu en dan geflirt met andere genres, zoals in ‘No Crying’, waarin reggae invloeden te bekennen zijn.
Nummers als ‘Never Go Solo’, met een sterk refrein, en ‘Hallways’, een van de meest aanstekelijke nummers op de plaat, zijn echter van levensbelang. Door de rustige sfeer die de band creëert, moet de luisteraar namelijk wel wakker gehouden worden. Het ontbreken van zulke nummers aan het einde van de plaat, zorgt er dan ook voor dat het geheel langzaam doodbloedt. ‘Don’t I Love You’ en ‘Same Thing’ zijn namelijk helemaal niet slecht, maar weten nou eenmaal onvoldoende te boeien en missen de zeggingskracht die het eerste deel wel herbergt. Daarnaast neigt het stemgeluid van Thorburn tijdens die laatste nummers zelfs eentonig en zeurderig te worden.
A Sleep & A Forgetting is een album dat qua productie en muzikale arrangementen prima in elkaar zit. Het ademt een intieme en ingetogen sfeer uit en legt de nadruk meer dan ooit op de goed geschreven teksten. De grootse gebaren worden geschuwd, niet in de laatste plaats door de thematiek van het album. Het gevaar van verveling ligt echter op de loer, want het klinkt allemaal wel erg ‘gewoontjes’. Islands verdient met dit album echter ook lof, de band heeft zich aan de hand van een onderscheidend geluid namelijk wederom weten te ontwikkelen. Het geluid van het volgende album zal dan ook opnieuw volledig afhankelijk zijn van de mentale staat van Nick Thorburn.
.jpg)
Wallis Bird - Wallis BirdDit titelloze album is inmiddels de derde van deze hardwerkende...
.jpg)
Daisy Cools - The Palermo File Reisde singer/songwriter Daisy Cools voor de eerste EP uit de serie The...