XBOX 360 - Dead Or Alive 4 Recensie op Podiuminfo

2006-02-17 Sinds de conversie van dé klassieke arcade-fighter Streetfighter II naar de Super Nintendo lijkt het één van de gouden gamewetten te zijn dat vlak na de lancering van een nieuwe console er telkens weer een nog beter en nog mooier '1 tegen 1' vechtspel uitkomt. Na de door te veel van het recht-toe-recht-aan-pad afwijken van de klassieke reeksen Street Fighter en Mortal Kombat lijkt de Dead Or Alive serie de overgebleven vaandeldrager van het genre te zijn geworden.

Dead Or Alive 4, of gewoon DOA4, is recentelijk uitgekomen voor Microsoft's Xbox 360. Hoewel de game een officiele 'launch titel' is hebben de Japanse cult-helden van Tecmo's 'Team Ninja' de verleiding om DOA om te bouwen tot een over the top circusgame goed kunnen weerstaan. Gelukkig. Ook de mooie vrouwen met opvallende buste, zijn in-game weer goed vertegenwoordigd. Daar doen we ook niet moeilijk over! Wél een beetje vreemd is de keuze voor Aerosmith's 'Eat The Rich' als theme-track voor de game. Op zich een geinig rocknummer, de relevantie van juist deze song zie ik echter niet in. Het past noch bij de Japanse sfeer van de DOA-serie, noch bij het vechtthema in het algeeen (mijn suggesties voor DOA5: Slayer's 'Fight Till Death' of 'Get In The Ring' van Guns N' Roses). De verdere soundtrack bestaat uit redelijk onbestemde speciaal gecomponeerde deuntjes. Gelukkig kan je op de 360 zelf eenvoudig je eigen muziek afspelen en met de game mixen.

Hoewel het met en tegen de 16 standaard beschikbare karakters vechten op vele fronten onrealistisch is (overlopen worden door een velociraptor, Ninja Gaiden's Ryu Hayabusa's spinning piledriver van 10 meter hoogte en sprongen naar dertig meter lager gelegen platforms om daar rustig verder te knokken), zijn de vechttechnieken van de nagebootste vechtsporten bijzonder realistisch geincorpereerd. De 'moves' en anatomie van de spelers zien er vanzelfsprekend uit. WWF Worsteltechnieken, mawashi-geri's en functionele jitsu technieken lijken probleemloos en in hoog tempo uit de draadloze controller te vloeien.

DOA4 speelt soepel, het is daadwerkelijk een genot om in hoog tempo door de gevechten heen te rossen. Doordat in de story-mode niet 'best of three' gevochten wordt, maar via 'winnaar gaat door' is het mogelijk om in een minuutje tijd circa drie vijanden verder te zijn. Zo willen we het zien! Geen overbodige en vergezochte wapens, geen vuurballen of ijskanonnen. Simpelle, snelle en keiharde vecht-actie! Het snelle en keiharde zit gelijk al goed, de besturing en moves heb je als ervaren gamer binnen een half uur onder de knie. Daarna is het redelijk eenvoudig om binnen een middagje een groot deel van de (redelijk absurde) story-modes te doorlopen; elk DOA karakter heeft z'n eigen verhaal dat met een aantal filmpjes (cutscenes) uit de doeken gedaan wordt. Het spel zelf is niet écht moeilijk te noemen. Zowel op 'Normal' als op 'Hard' lukt het, met wellicht een aantal keer afgaan en continues, vrij snel om het eindgevecht te winnen.

De echte uitdaging van één op één vechtgames ligt natuurlijk traditioneel in het inmaken van je broer, je ouders en al je vrienden. Nu de consoles eindelijk zo geëvolueerd zijn dat netwerk-gaming eenvoudig mogelijk is, valt ongetwijfeld ook met DOA4 online de allergrootste uitdaging te beleven. Deze functie heb ik helaas nog niet kunnen uitproberen, daar komt hopelijk in de toekomst verandering in.

Bezoek de Dead Or Alive 4 Website

Recensent:Jeroen Verdel Artiest:XBOX 360 Label:Microsoft Xbox