Sean Taylor - Love Against Death Recensie op Podiuminfo

2012-05-13 Bruce Springsteen was boos over het gedrag van de bankiers en dat was te horen op zijn nieuwe plaat. Sean Taylor is ook boos en heeft met Love Against Death een sociaal bewogen, maatschappijkritisch en geagiteerd album geschreven. Echt boos klinkt hij echter niet qua volume. De 12 liedjes op zijn nieuwe album zijn rustige folk en blues liedjes, met soms een klein ruw randje.

Sean Taylor komt uit Engeland en wordt daar vergeleken met artiesten als John Martyn en Nick Drake, maar zo legendarisch als die artiesten is hij nog lang niet. Op deze plaat neemt hij de zang, gitaren, piano en mondharmonica voor zijn rekening en dat doet hij niet onverdienstelijk. Het album is opgenomen in Austin, Texas en is geproduceerd door Mark Hallman, die eerder samenwerkte met onder andere Carole King en Tom Russell.

Op Love Against Death staan een aantal prachtige nummers, maar helaas ook nummers die niet erg boeien. Op de plaat merk je ook dat het door de beperkte instrumentatie allemaal wat magertjes klinkt: Sean Talor kan mooi gitaar spelen en de producer vult aan, maar je mist toch een beetje een bandje en de chemie die het teweeg kan brengen. Goed, enkele liedjes die de moeite waard zijn: ‘Raglan Road’ is een prachtig nummer met mooi akoestisch gitaarwerk en een mooie melodie. De tekst is een gedicht van de Ierse dichter Patrick Kavanagh.

Het nummer ‘Kilburn’ over de plek waar hij is opgegroeid en nog steeds woont, is ook een mooi nummer. Het bevat een aardige gitaarsolo en zelfs een bridge en dat blijkt een uitzondering op deze plaat. Albumafsluiter ‘Hymn’ is ook prachtig. Het is een klein liedje op piano dat Taylor samen met Eliza Gilkyson zingt.

‘Cassady’, een liedje over Beat Generation-held Neil Cassady, is een mooi en rustig nummer op gitaar en met pedalsteel. In het liedje zijn verschillende verwijzingen naar ‘On The Road’ van Jack Karouac te horen, waarvan het personage Dean Moriarty werd gebaseerd op Neil Cassady..

Het nummer ‘Stand Up’ bevat grootse opruiende teksten, maar blijft een beetje mat. ‘Western Intervention’ begint veelbelovend en up-tempo, maar blijft vervolgens ruim drie minuten hetzelfde. ‘Coal Not Dole’ is een mooi liedje, maar duurt gewoon te lang. ‘Les Fleurs Du Mal’ is lekker gespeeld, maar blijft met twee akkoorden erg saai en enige vorm van climax blijft uit.

Love Against Death is geen heel bijzonder album. Verschillende liedjes zijn muzikaal gezien saai, aangezien ze geen enkele opbouw bevatten. De teksten van Sean Taylor zijn mooi en actueel gezien de huidige (economische) situatie in Europa, maar als hij zingt ”Stand up, people of the world we have to unite” zullen er weinig mensen gaan staan en in actie komen. Daar heb je dan toch meer een boze Springsteen voor nodig.

Recensent:Rients Kuik Artiest:Sean Taylor Label:Broere Promotion