Axel Rudi Pell - Circle of the Oath Recensie op Podiuminfo

Cover Axel Rudi Pell - Circle of the Oath

2012-04-19 Axel Rudi Pell, is typisch zo een naam die je al jaren langs hoort komen, maar waarvan je nu nooit eens afvraagt of de muziek van de Duitse band rond de gelijknamige gitarist echt de moeite waard is. De man en zijn kompanen hebben al ruim een miljoen platen verkocht dus ze doen zeker iets goed, maar de combinatie van hardrock en Duitsland zorgt al gauw voor een zekere onverschilligheid.

Wanneer je bedenkt dat Pell al sinds 1980 met muziek bezig is kun je stellen dat de gitarist een echte volhouder is en dat hem dat uiteindelijk succes heeft opgeleverd. Daarvoor is natuurlijk wel enig talent nodig en dat heeft de 51-jarige snarengeselaar voldoende.

Circle Of The Oath heet de nieuwste plaat en het is de vijftiende sinds 1989. Daarvoor heeft Pell met Steeler ook nog vier albums uitgebracht. Tel daarbij op dat de man ook nog zes compilaties, twee live albums en drie dvd’s heeft uitgebracht, zodat je in ieder geval kunt zeggen dat de fans niets tekort komen bij Axel Rudi Pell. De band heeft al sinds 1998 dezelfde bezetting en zanger Johnny Gioeli trad in 1997 toe, zodat de man ook al aan zijn negende album met de band toe is.

Op Circle Of The Oath worden we in een klein uur getrakteerd op negen hardrock songs van bovengemiddeld kaliber. Je moet er wel tegen kunnen dat de clichés je regelmatig om de oren vliegen, maar wie daar doorheen kan luisteren hoort dat de stevige op Black Sabbath (uit de Tony Martin tijd) leest geschoeide, vrij conservatieve, hardrock best de moeite van het beluisteren waard is. Uptempo opener ‘Ghost In The Black’ wordt gevolgd door het wat tragere ‘Run With The Wind’ en het eveneens snelle ‘Before I Die’. Het zijn nummers die al snel goed in het gehoor liggen, maar slechts de opmaat zijn voor het absolute hoogtepunt van het album: het titelnummer. De ruim negen minuten slepende kraker is voor de eerste helft akoestisch, maar barst daarna los in een dreinend , maar o zo verslavend, Black Sabbath ritme. Het oosterse keyboard sausje maakt het helemaal af. Even zo slepend is het zeven minuten durende ‘Bridges To Nowhere’ waarna de prachtige ballad ‘Lived Our Lives Before’ de show steelt. Afsluiter ‘World Of Confusion’ duurt ook weer negen minuten en heeft ook een traag ritme dat tegen het einde toch nog wat versnelt.

Op dit album moet Axel Rudi Pell het vooral hebben van de tragere songs. De snellere nummers vallen niet heel erg op door hun originaliteit, maar zijn goed voor de afwisseling. Zo blijven er op Circle Of The Oath vier fantastische songs over. Tel daarbij het prima gitaarwerk van Axel zelf, en de lekker stem van Gioeli op en er blijft een plaat over die best vermakelijk is. Het zal zeker zijn weg naar de fans weten te vinden.

Recensent:Jan Didden Artiest:Axel Rudi Pell Label:SPV