Nadéah stopt met haar werk en sluit zich aan bij de band Nouvelle Vague. De band toert de wereld rond en bouwt een stevige live reputatie op. Onderweg maakt ze een lijst met songtitels waar ze teksten bij verzint. Terug in Parijs gaat ze op zoek naar iemand om haar eigen liedjes mee op te nemen. Het wordt Nicola. De plaat noemt ze Venus Gets Even.
Op het eerste gehoor heeft het iets weg van Caro Emerald. Er is echter meer te beleven bij Nadéah. Het is frivool, fris en uitbundig, maar tegelijkertijd ook kwetsbaar. De begeleiding is vol en doet denken aan Parijse variété avonden in clubs met pluche banken. Blazers zijn alom vertegenwoordigd. De stem van Nadéah houdt het afwisselende album als geheel bij elkaar.
Opener ‘Odile’ zet direct de juiste sfeer neer. Een combinatie van cabaret, klassiek, elektrische gitaren en een gezonde neiging tot gekte. ‘An Asylum On New Years Eve’ loopt ook lekker uit de hand, maar het gas hoeft er niet continu op. Nadéah kan zich zeker ook kwetsbaar opstellen in breekbare liedjes als ‘Tell Me’ en ‘Song I Just Wrote’. ‘At The Moment’ zou zomaar een hit kunnen worden en is een hoogtepunt op het album.
Nadéah Miranda is meer dan klaar voor een solocarrière. Venus Gets Even is een ijzersterk debuut en een uitstekend medicijn tegen sombere buien. Muzikaal is het helemaal in orde en ze weet haar stem ten volle te benutten. Gelukkig is ze geen hostess gebleven.
Garda - A Heart of a ProNa Die, Technique, Die! komt de Duitse indieband Garda nu met het tweede...
The Decemberists - We All Raise Our Voices to the Air Begin 2011 verschijnt het uitstekende album The King Is Dead en daarna gaat...