.jpg)
2012-06-01
Yukon Blonde is nou typisch zo’n bandje die al sinds 2006 ieder jaar trouw een plaat uitbrengt, die ieder jaar weer van degelijke kwaliteit is, maar die het vooral moeten hebben van hun live-reputatie (tussen haakjes: ga ze zien! Als je er spijt van krijgt moet je me maar even bellen). Het Pearl Jam-scenario, zeg maar. Iedere schijf is al sinds 2006 (toen nog onder de bandnaam Alphababy) goed gelukt en van gemiddelde indie-kwaliteit. Ieder jaar goed genoeg om weer wat meer mensen naar hun liveshows te trekken. En zo gaat het al vele jaren. Eigenlijk zijn er maar weinig bandjes met zo’n degelijke staat van dienst. Dat ”Yukon Blonde is poised to reinvent itself once again” dat in de bijgaande bio te lezen valt, is dan ook zwaar overtrokken. Ook Tiger Talk is een goedgelukte, gedegen, redelijk aanstekelijke indierockplaat. ‘My Girl’ is de plaatopener en je denkt terstond met de Canadese Strokes te maken te hebben. Niet eens zo’n rare vergelijking eigenlijk. In ‘Radio’ transformeren de mannen tot de jonge broertjes van de New York Dolls, Single ‘Stairway’ is gewoon een regelrechte zomerhit en ‘Iron Fist’, ‘Oregon Shores’ en ‘Six Dead Tigers’ trekken die lijn door, net als de rest van de plaat.
Ken je die clip nog van Edward Sharpe en The Magnetic Zeroes? Die dartelende hippies in de natuur? Zo’n gevoel krijg je ook bij het beluisteren van Tiger Talk. Vrijheid, lol, geen gezeur, zon, vakantie en lekker muziek maken. Ik heb eigenlijk terstond zin in de festivals. Of zou het zijn doordat op dit moment de zon schijnt voor het eerst in weken?
Niet dat dit een heel afwisselende plaat is, integendeel. Zoals al min of meer aangegeven: dit album moet het hebben van zijn coherentie. Zoals ieder album van deze Canadezen. Daarom snap je ook niet zo goed dat ze zelf willens en wetens bij iedere plaat gezien willen worden alsof ze zichzelf opnieuw hebben uitgevonden. Ten eerste is dat niet waar en ten tweede: het is ook helemaal niet nodig. Houd je van prettige middle of the road gitaar-indie, dan is dit jouw zomerplaat. Niet meer en niet minder. Ga ze zien dit festivalseizoen. Of in de jaren die daarna nog komen, want ze blijven nog wel even rondhangen. Net als hun muziek trouwens.
.jpg)
Mutiny on the Bounty - TrialsNet zoals de Belgische jongens van Steak Number Eight vorig jaar de geniale...
.jpg)
Little Trouble Kids - Adventureland Luister je regelmatig Studio Brussel? Of heb je afgelopen Record Store Day...