Breen heeft een uniek stemgeluid en ook de productie is allesbehalve conventioneel. Hij is geen typische Ierse songwriter. De samenzang neigt soms zelfs naar gospel, maar eigenlijk is dit muziek dat je niet in hokjes moet stoppen; het is vooral wat het is. En wat is dat dan? Een allegaartje van folk, pop, rock, gospel en singer/songwriter. Breen zingt met behoorlijk aanwezige vibrato, dat op den duur wel tegen kan gaan staan, maar dat is een kwestie van smaak.
Het album opent vrij sterk met de titeltrack en tevens leadsingle. Een lekker uptempo nummer met een zeer originele tekst. Door het album heen wordt je eigenlijk steeds op het verkeerde been gezet; tot aan het einde van het album kun je niet polsen waar het heen gaat. Het nummer ‘Thin Sheep’ doet een liefhebberij voor Zappa vermoeden en betreedt ineens compleet andere paden dan het voorgaande werk.
Helaas komt het album door de vele intermezzo’s en vele stijlen nogal fragmentarisch over en dat leidt hier en daar af van de zeker aanwezige kwaliteiten. Ook had ik persoonlijk graag wat meer melancholie gehoord; ik ben vaak verrast tijdens de beluistering, maar nergens ontroerd. En dat is nu juist wat de betere songwriters de betere songwriters maakt: de gave te ontroeren.
Guido Belcanto - Een Man Als IkHet blijft een opvallende combinatie; Guido Belcanto , vertolker van het...
Audra Mae - And the Almighty Sound Wat word je hier vrolijk van! De zompige en grijze Nederlandse luchten breken...