.jpg)
2012-04-20
De Franse bluesartiest Nico Wayne Toussaint werd, 15 jaar jong, verliefd op de blues na het horen van Muddy Waters op ‘Hard Again’. Niet geheel onbelangrijk in het nummer is ook de rol van mondharmonicaspeler James Cotton. Na drie jaar oefening beheerste Nico Wayne het instrument als geen ander en begon hij zijn bluescarrière. Niet alleen in Frankrijk is zijn rijzende ster erkent, ook in de bakermat van de blues wordt zijn talent gewaardeerd. Op zijn nieuwste album Lonely Number ontvangt de Fransman hulp van Amerikaanse bluesgrootheden en talenten als Guy Davis, Rod Piazza en Mike Wlech. Het lukt Nico Wayne Toussaint, meer dan gemakkelijk, om overeind te blijven staan tussen deze klinkende namen. Op Lonely Number schitter de blues-artiest namelijk vanaf de eerste seconde met zijn schitterende Chicago bluesspel. Dit weet hij schijnbaar moeiteloos te combineren met alle grote bekende subgenres van de blues. Zijn heerlijk uitgelaten schreeuw tijdens ‘My One Last Thing’ doet je denken dat er een pure bluesneger aan het zingen is. Het lijkt even alsof Buddy Guy aan het werk geslagen is. Op een nummer als ‘How Long To Heal’ klinkt de Fransman veel meer als John Lee Hooker. Met name de ruwe gastbijdrage van Guy Davis en het opduikende koortje klinkt fantastisch.
Tijdens het beluisteren van Lonely Number realiseer je jezelf geen enkel moment dat er een Franse artiest aan het werk is. Nico Wayne Toussaint klinkt als een rasechte bluesman. Op fantastische wijze laat hij daarbij de Chicago blues samensmelten met rockabilly, boogie woogie en de zwamp blues. Helaas is zijn Nederlandse tour net achter de rug, anders was een bezoekje aan een van zijn optredens zeker de moeite waard geweest. Naar verluid is hij daar nog energieker en enthousiaster dan op plaat.
.jpg)
Various - Rub a Duck Presents: Duck DownDubstep is een relatief nieuw muziekgenre. Het inmiddels bijna een jaar oude...
.jpg)
Hummingville - With An Elephant in a Room Het persbericht zegt het al: En vanuit het niets is daar With An Elephant In...